DSC00347 (12)

WSTĘP

Mam przed sobą — najobszerniejszy z opublikowanych w Polsce — wybór wierszy Ronsarda. Ten ■wielki liryk francuski był u nas dotąd jeśli nie mało-.znany, to mało prze-kładany. Nie zajął się nim Boy: niewiele widział ciekawego w tym poecie, tak formalnym i tak —■ poniekąd — abstrakcyjnym.    z

W istocie program, z jakim Ronsard i towarzysze występują w 1549 r., ów słynny manifest Plejady. ma charakter głównie formalny; świmczy już o tym tytuł: Obrona i uświetnienie języka francuskiego. Czegóż bowiem żądają od poezji ci młodzi ludzie skupieni w Kolegium Coąueret, gdzie studiują świeżo odkryte teksty greckie? W pierwszym rzędzie —ztby zarzuciła igraszki wersyfikacyjne, jakimi parali się współcześni rymopisowie, „■wielcy retorycy z burgundzkiego dworu”, owe ronda i ballady, lais i virel ais,śpiewki i pieśni królewskie, wszystkie te wymyślne. formy oparte na stałych refrenach, na określonych kombinąciacA-tytmów, na rymach „krzyżowa-mych, bratanych, lwich i kalamburowy cK', wszystkie te „za-prawy, które każą smak języka francuskiego, a służyć mogą jedynie świadectwem naszego prostactwa”. Na *rh miej*re chcą wprowadzić formy starożytne: hymn i ode. ^vepistołę i satyrę, epopeję i tragedię oraz jedyny rodzaj średniowieczny, jaki wyjmują spod ogólnej .klątwy — sonet.

i ,

5