DSC00351 (12)

1)    linia akcji przekonuje, to bądzie zgodne z aa-mą sobą I to Mwltn wszystko;

2)    jodnnk Jut od pociotku llni«j akcji przecinają wydarzenia budiąoe podejrzenia!

2) pod naciskiem lej wieloznaczności „szczerość” linii akcji pozostaje pod znakiem zapytania;

4) liczne wydarzenia okazują ale sprzeczne ■ tym, co pragną I usiłują przedstawić;

6)    dąg wydarzeń jest jednak zgodny z daną interpretacją;

«) jedyną pozycją odpowiadającą takiemu „stanowi rzeczy" jest pozycja „wyczekiwania"; linia akcji jest powrotna, bo nie pozwala nam, byśmy śledzili ją zc spokojnym sumieniom;

7)    koniec odkrywa, to całość ukazanych wydarzeń prawdziwie „Informowała” o sobie i to prze-aadna ostrożność była zbyteczna.

Wachlarz czynów budzących podejrzenia mota być szeroki, tak to powieści tego wariantu oscylują ■żądzy dwiema skrajnościami;

aj na wierzcfacłku mamy powieści, które prawie dotykają pierwszego wariantu, totalność akcji bardzo często gubi się w serii wydarzeń zagadkowych, budzących podejrzenia; na końcu przekonujemy się jednak, to wszystkie wydarzania służyły tylko lej akcf. która rozgrywała tię przed nami;

b) na dok znajdują się powkóci. które prawie wychodzą poza narrację lineamo-powrotną i stykają się z linearną; są w nich jednak czyny budzące podejrzenia i właśnie z ich powodu czytelnik musi — w tym ruchu linearnym — stale ostrożnie wracać do początku, tj. do całości interpretacyjnej. Na samym dnie są jeszcze powieści, w których jut aiewiak czynów budzących podejrzenia, ale nazwisko autora albo nazwa torii {Jedno i drugie musi być światowej sławy) nakazuj# nam nieufność.

Schemnt tego wariantu moglibyśmy więc przedstawić następująco:

■nwira tniŁM ans

Kinsmicsacr drwi imu akcji i IWWfTłtUnWTICS

W pierwaiym wariancie znajdują się przeważnie powieści szpiegowskie. Czytelnik wchodzi w nich w określoną z góry grą, która między innymi polega na tym, Ce tworzywo faktów zawsze Jest półprawdą. Zimna wojna, Korea 1951. Suei IBM. Algier 1M6. rakiety na Kubie. Che Guerara. konccntrancja flot na Morzu Sródziem nym. Indoehiny 1970, Lin Piao 1971. Biafra. podróC Nixona do Pekinu itd. — o wszystkim tym czytaliśmy, przeżyliśmy to. Powieść szpiegowska Jest powieścią „historii, która się dzieje”, cały świat wie o pewnych faktach i autor musi ja uszanować. Alt te/na jwałnie jsze są rzekomo ukryttty Nimi właśnie operują autor powieści szpiegowskiej. Zna tajną prawdą I proponuje nam ją w formie powieści. A my wiemy, że to nic jest prawda, tak samo jak wiemy, tc 1 on wie, łft jettafcny tego świadomi. W tej grze pomiędzy pisarzem l czytelnikiem istnieje wspólnota i porozumienie. Jeden i drugi przyjmują Jako przesłanką, śe materiał faktyczny opowlodzianej historii będzie na wpół prawdziwy. A więc bardzo ważny wniosek: to. co niewiadomo i niepewne, znajdujemy nie tylko w schemacie kompozycji, ale 1 w tworaywie powieściowym. W większości powleśd azpie-