DSC00549 (6)

XV

problemami społecznymi, które wówczas poruszały sejm i uli-warszawską.

Po klęsce powstania mars/, ku Francji dostarczył Daraszowi niezapomnianych wzruszeń, Entuzjastyczne przyjęcie ze strony liberalno-rmes/czańskiego społeczeństwa krajów niemieckich wyrabiało wśród wygnańców przekonanie o doniosłości polskiego zrywu naiorlnwo-wyzwoleńczego i o historycznej roli wędrówki w dalekie strony.

W połowie lutego 1 tut?, loku 1 Jarasz przybył do Francji. Otworzył się teraz nowy rozdział jego życia: praca w prowincjonalnych zakładach francuskich, pierwsze doznania goryczy • z c;,i emigracyjnego, Darnsz źle się czuł wśród konserwatywnej burzua.ji południowej Francji, z nienawiścią odnoszącej się do czerwonych" cudzoziemców; szukał kontaktów z opozycją francuską, republikanami, pracował w tajnych organizacjach: węglarstwie i później w Młodej Polsce.

Ożywiało emigrację ucz.uc ie. które nie pozwalało upadać na duchu: wiara w bliską wojnę. Uważano, że pobyt na obcej ziemi był tymczasowy, że w powietrzu wisiała nieunikniona krwawa rozgrywka między europejskimi mocarstwami, która wprowadzi zasadnicze zmiany w sytuacji politycznej. Udział Polaków' w wyprawie besansońskiej, sabaudzkiej, w rozruchach ulicy paryskiej ściągnął na siebie niechęć rządu francuskiego, który obawiał się rewolucji we Francji, a na zewnątrz — wywołania zatargów z carem rosyjskim. Ludwik Filip, „król barykad". czul się niepewnie na tronie, rządząca burżuazja pragnęła wraz z królem zażywać dobrodziejstw’ pokoju, korzystać z bogactw, których dostarczał potężny rozwój ekonomiczny „królestwa mieszczańskiego". Tu leżało źródło projektów pr/e-■.mdlenia emigrantów do Algeru, gdzie Francja prowadziła wojnę, projektów, które przez długi czas niepokoiły Polaków', r/.emu niejednokrotnie daje wyraz Darasz na kartach Pamięł-kc. Widoczne są także ciągłe zatargi emigrantów I władzami ■ iiru Darasz nie ukrywa swego wrogiego stosunku do .a Filipa i pisze; „{królowi francuskiemu} również.