DSC00553 (7)

XIX

ułatwić przygotowanie ideologiczne kraju, Darasz zajął się wydaniem w r, 1843 broszury pt, Kilka rad ku oswobodzeniu Polski. Zebrał w niej cztery artykuły drukowane już w „Demokracie". poruszające sprawę stosunków emigracji z krajem, ideologu demokratycznej, przygotowań powstańczych. Broszura podkreśla znaczenie propagandy wśród ludu w celu zmobilizowania go do akcji powstańczej i — przede wszystkim — wwwania spod destrukcyjnego wpływu zaborców. W przygotowywaniu rewolucji bur/uazyjno-deinoknitycznej 1848 roku Darasz brał udział doradczy i służył piórem.

Centralizacja Wersalska bezpośrednio po upadku rewolucji przerywała ciężki kryzys wewnętrzny. Stowarzyszeni domagali się wyjaśnień w sprawie nieudanego powstania, w niektórych sekcjach tworzyły się ogniska buntu przeciw Centralizacji Darasz w załączonym poniżej liście do Janowskiego z 1846 r. wyjaśnił swój punkt widzenia na przebieg wypadków krakowskich, podkreślając między innymi, że demokracja nie wprowadziła do walki najważniejszego sojusznika — mas ludowych. że walka o wyzwolenie narodowe nie związała się nierozerwalnie z walką o wyzwolenie społeczne.

Mimo doznanej w ojczyźnie klęski, rok 1846 był szczytem po wodzenia Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. W szeregach tej organizacji skupiła się cala lewica emigracyjna, przystąpiły do niej wszystkie demokratyczne odłamy wychodźstwa. W liście Darasza widać radość z triumfu myśli demokratycznej.

ód połowy 1846 r. Darasz przestał pracować w redakcji Demokraty" i poświęcił się całkowicie Centralizacji, do której odtąd corocznie był wybierany. Ten czołowy działacz polityczny Towarzystwa, rozumiejąc znaczenie rewolucyjnych żywiołów dla pomyślnego rozwiązania sprawy niepodległości Pólku starał się utrzymywać bliskie stosunki | lewicą francuską która pokładała wielkie nadzieje w zewsząd spodziewanej

rewolucji europejskiej.

W okresie Wiosny Ludów Darasz pisał płomienne odezwy nawołując emigrantów do wymarszu I Francji na walkę w kra*