DSC00638

KjwaN <ju mh'« O (Kwimnr są pety udziale GABA (kwasu gamm a-aminom Mlnwogni tęgo Mganda następuje przepływ jimAw chlorkowych, który prowadzi do hipoipo-tm i —i n Mnn    Crynność tych kanałów podlega wpływom substancji o różnym

dmtirmr Jedne t nich rywalizują z naturalnym ligandem o miejsce wiązania w kanale bądź tak.' analogi O AB A (muscimol. isoguawacynn. kwas 5-aminowalenanowy). bądź jego aitingo-r.nsc ..np btkukuhnaV Th grupa substancji wykazuje działanie scharakteryzowane wyżej jako tooepłarowe.

Cechy smali* receptorowego ma również reakcja tych samych kanałów ze związkami ouktune podobnej do benzodiazepin. W obrębie struktur białkowych, tworzącyc h kanał t hlotko •> MtncnK od miejsca wiązania neuromedintorn (czyli władnie GARA), znajduje sic również trm receptor benzodiozepinowy. Jest to obszar, który poprzez swoiste wiązanie leków z lej grupy powoduje odkształcenie całej cząsteczki białka kanałowego, a w następstwie zmianę jego powinowactwa w stosunku do GABA lub modyfikację funkcji bramkującej. W praktyce oznacza to zwiększenie łub zmniejszenie przepływu Cl*, przy normalnym poziomie GABA. przy czym •pływ stymulujący wywierają benzodiazepiny, a wpływ hamujący, np. środki digawkotwórcze

Tał jak w przypadku innych struktur receptorowych, można przypuszczać, że również recept ot benzodiazepinowy kanału chlorkowego ma swój fizjologiczny ligami w ustroju. Ostatnio przypisuje się tę funkcję p-karbolinie lub związkom pokrewnym.

Trzecią grupę związków wywierających wpływ na opisywany kanał chlorkowy stanowią barbiturany, które działają na sam obszar kanałowy wydłużając czas jego otwarcia.

UU •oływąjąte na płynność błony komórkowej

Zmiana płynności błony komórkowej zachodzi na drodze modyfikacji składu dwuwarttwy lipidowej Najprostszy mechanizm stanowi aktywacja ezymów odpowiedzialnych za metylację fosfolipidów: fosfolipido-N-metylotransferazy I pod wpływem której z fosfatydyloctanolaminy powstaje fosfatydylo-N-metyloetanoIamina lub fosfoIipido-N-metylotransferazy Ii. która z kolei katalizuje przekształcenie fosfatydylo-N-metyłoetanolaminy w fosfatydylocholinę. Metylacji fosfolipidów towarzyszy ich przemieszczanie z jednej blaszki dwuwarstwy do drugiej (flip-flop). Aktywacja enzymu I prowadzi do upłynnienia błony, natomiast uaktywnienie enzymu II powoduje jej usztywnienie.

Leki mogą zmieniać płynność błon za pośrednictwem reakcji z receptorem (np. agoniśd receptora (j-adrcncrgicznego indukują aktywność N-metylotransferazy I, a antagoniści hamują) lid) poprzez niespecyficzne wiązanie się z lipidami (barbiturany, etanol).

W tym ostatnim przypadku kierunek działania leku na płynność błony może zmieniać się zależnie od procentowej zawartości cholesterolu w błonie, te same leki mogą więc wywierać odmienny wpływ na błony różnych komórek (np. barbiturany usztywniają błony synaptyczne natomiast upłynniają błony erytrocytów). Wpływ substancji chemicznych na płynność błony może również zależeć od ich dawki, a ściślej od tego. czy podawane są jednorazowo, czy też wielokrotnie I tak etanol podany jednorazowo upłynnia błony komórkowe, a podawany chrome r/iie usztywnia je. Prawdopodobnie spowodowane jest to kompensacyjnym gromadzeniem się cholesterolu w Monie, której płynność została zwiększona pod wpływem pierwszej dawki. Tego typu mechanizm adaptacyjny stanowi jedną z przyczyn zjawiska tolerancji na etanol. Podobnie dwutorowy efekt wykazuje morfina.