DSC00666 (5)

786

LITURGIA NIEBA (NIEBIAŃSKA)

Pod wpływem Kalwina pozostaje również inny porządek Wieczerzy Pańskiej:

Jana a Lasco (1550/1555) oraz jego ucznia, Martena Microna (1554). w ujęciu holenderskim (Niderlandy).

Obecnie luterańskie Kościoły we Francji kierują się porządkiem wydanym w 1983: Liturgie des dimemches et fetes. Powstanie tej księgi jest wynikiem pewnych wcześniejszych tendencji reformistycznych (J. F. Osterwald, 1663-1747; E. Bersier. 1831-1889), zwłaszcza z początków XX w. (R. Paąuier, zm. 1985, oraz grupa „Eglise et Liturgie”).

Czołowi współcześni autorzy: B. Burki, A. Ehrensperger, D. Neeser, E. Strubin (La liturgie a vivre, Z 1993) podkreślają, że l.K.r. cieszy się cechą starożytności, jest bowiem pamięcią (anamnezą) i obietnicą, iż jej kult jest publiczny i sprawowany w imię Jezusa Chrystusa. Sprawowana liturgia stanowi etap, a równocześnie sama w sobie jest wszystkim.

Przebieg lit. parafialnej jest następujący:

1.    Wejście, pozdrowienie zgromadzonych; lit. pokutna: przypomnienie miłości Bożej i zachęta do żalu, wyznanie grzechów, wygłoszenie formuły przebaczenia.

2.    Lit. słowa: czytanie, kazanie, Credo, ogłoszenia duszpasterski^, modlitwa powszechna (intercessio; Fiirbitte).

3. Posiłek Pana (Le Repas du Seigneur): prefacja i Sanctus| ustanowienie, anamneza, epikleza. Pater noster, prośba o pokój Pana dla nas i między nami. łamanie chleba, ukazanie, „Baranku Boży”, Komunia, dziękczynienie, rozesłanie i błogosławieństwo.

Autorzy charakteryzują l.K.r. jako liturgię ludu (Volksliturgie), stosuje bowiem język narodowy, a nawet codzienny (Alltagssprache) (B. Burki, 162), kładzie duży nacisk na wspólny śpiew, czytania również mają to na uwadze, kazanie ma charakter katechetyczny. Biblia znajduje się w centrum liturgii, podobnie śpiew psalmów.

B. Burki, Gottesdienst im reformierten Kontext, w: H. Ch. Schmidt-Lauber (Hrsg.), Handbuch der Liturgik, L 1995, 162-174.

LITURGIA NIEBA (NIEBIAŃSKA)

Wizja proroka Izajasza (6, 3), Dn 7, 10 oraz Ap pozwalają mówić o liturgii dokonującej się w niebie. Bóg bowiem stanowi misterium trzech Osób. Misterium Boga Trójosobowego jest podstawą l.n. D. Staniloae (Orthodoxe DoenuaS m tost 273-283) rozwija tę myśl, wskazuiaa