W przypadku utrwalonych zniekształceń stopy, których nie możemy poprawić, za pomocą etemęntów korekcyjnych uwzględnionych w budowie obuwia, zmuszeni jesteśmy dostosować obuwie do kształtu stopy. W ten sposób staramy się zapewnić stopie możliwie największy komfort oraz sworzyć warunki równomiernego i bezbolesnego oparcia całej powierzchni oociąZalnej. a tym samym popraw* warunki statyczne oraz umożliwić bezbotesny chód. W przypadku dużych zniekształceń w obrębie stopy (pałce młoteczkowate, znaczne obniżenie sklepienia poprzecznego, paluch koślawy) spód i cholewka buta wywierają wzmożony nacisk w miejscach kontaktu z wystającymi punktami kostnymi, wywołując ból oraz utrudniając chodzenie. W obuwiu normalnym pod wpływem długotrwałego, bolesnego nacisku na elastyczną skórę obuwia powstają w niej ppębfene odpowiadające wystającym punktom i but stopniowo staje się wygodniejszy. Nie kazcfego jednak człowieka stać na cierpliwość znoszenia niepotrzebnego bólu w czasie "domodekwrywania" buta do zniekształconej stopy. Dlatego też wykonując obuwie dostosowane do zniekształcenia uwzględniamy w nim od razu konieczne aomodeiowania, pozwalające na korzystniejsze i równomierniejsze rozłożenie nacisków na całą powierzchnię stopy dla ^oszczędzenia pacjentowi zbędnego bólu . Zniekształcenia utrwalone, zmieniające ustawienie stopy, zmniejszać mogą również jej powierzchnię oparcia oraz powodować zaburzenia sta-tyki. Przykładem takiego zniekształcenia mogą być utrwalone stopy końsko-szpotawe, utrwalone stopy ptętowo-koślawe, wydrążone. Zadaniem odpowiednio przygotowanego łoża korkowego, umieszczonego wewnątrz buta między stopą a podeszwą jest tu z jednej strony stworzenie komfortu podparcia zniekształconą stopy, z drugiej, zaś pośrednie przeniesienie tego podparcia na powierzchnię podeszwy buta, ustawioną prostopadle do linii obciążania kończyny. ^