DSC00838 (11)

Język szwedzki, podobnie jak na przykład angielski, jest językiem pozycyjnym. Oznacza to, że każdy wyraz w zdaniu ma swoje miejsce. W zdaniach twierdzących na pierwszym miejscu stoi podmiot, później orzeczenie, a następnie tzw. „reszta” (okoliczniki, dopełnienia, przydawki):

Pytania rozstrzygające tak / nie tworzymy głównie przez inwersję, czyli zamianę podmiotu i orzeczenia miejscami.

Ar du Polak? Czy jesteś Polakiem ?

Vet du var stationen ligger? Czy wiesz, gdzie jest stacja ?

W pytaniach szczegółowych na pierwszym miejscu stawiamy zaimek pytający:

vad (jak? co?), vem (kto?), var (gdzie?), nar (kiedy?) itp.

Nar ar din fodelsedag? Kiedy masz urodziny?

Var kommer du ifran? Skąd jesteś?

Vad heter du? Jak się nazywasz ?

6