DSC00868 (3)

I

I

I

E

|

PYTANIA CZYTELNIKÓW

Dzień Pański

IW Apokalipsie św. Jana czytamy: „W dzień Pański popadłem w zachwycenie" (1.10). Mam pytanie: czy Jan miał na myśli niedzielę, jak mówi przypis do tego tekstu w Biblii Tysiąclecia, czy sobotę, jak głoszą inni?

I A może chodzi o dzień w znaczeniu eschatologicznym?

Trudno tez *>btc wyobrazić, aby Żyd porzucił szabat i zaczął święcić niedzielę- Ponadto - jak pisze .Samuel Bacchiocchi - jeśli Jan rzeczywiście zamierzał podkreślić, iż właśnie w niedzielę popadł w stan zachwycenia, dlaczego miałby nazywać ten dzień „dniem Pańskim", a nie „pierwszym dniem tygodnia"? „Czyż nie jest dziwne, że w tym jednym miejscu pisarz posługuje się innym wyrażeniem, odnoszącym się do tego samego dnia? Co ważniejsze, skoro, jak utrzymuje wielu egzegetów, apostoł Jan pisał mniej więcej w tym samym okresie zarówno Księgę Objawienia, jak i czwartą Ewangelię, czyż nie należałoby oczekiwać, że powinien on posłużyć się tym samym wyrażeniem Ewangelii, w relacji o niektórych wydarzeniach związanych ze zmartwychwstaniem i ukazaniem się Jezusa w pierwszym dniu tygodnia (J 20.1,19,26)?" („Od soboty do niedzieli”, str. 129).

Zacznijmy od stwierdzenia, że przypisy w Biblii Tysiącleciu nie za-wsze są poprawne. Dość często jest lak, że dany przypis zamiast rzetelnie objaśniać tekst - wypacza go. Tak jest nic tylko z powyżej przytoczonym wersetem, ale również w wielu innych przypadkach.

Przykładem takich wypaczeń, nie tylko w przypisach, ale nawet w samym tekście Biblii Tysiąclecia mo-'* że być chociażby jeden z wersetów w Uście św. Jakuba, w którym czytamy: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła " (Jk 5.14). Błąd polega na tym. ix w miejice „Mars/ych zboru" tłumacze katoliccy celowo i bezpodstawnie przetłumaczyli gr. presbyte-rm - które było określeniem star-• - szych zarówno wśród Żydów, jak i chrześcijan - na ..kapłanów Kościoła'. Prawda jest więc taka, źc tekst ten w ogóle nie wspomina o kapłanach Kościoła, lecz o przełożonych. tj. ..starszych zboru", jak czytamy we wszystkich nickaiolic-' kich przekładach Biblii.

Z podobnym tendencyjnym tłu-

Testamcntu nie przeczytamy już dziś, żc Jan popadł w zachwycenie w dzień Pański, ale żc... stało się to w niedzielę! Przykładem tego może być chociażby jeden ze współczesnych przekładów Nowego Testamentu Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego z 1991 roku. Oto jak oddano ów tekst Apokalipsy: „Tam właśnie, pewny niedzieli, doznałem zachwycenia w duchu" (1.10),

Już sam fakt częściowej zmiany tekstu, czyli słów „dnia Pańskiego" na określenie „pewnej niedzieli” musi budzić uzasadnione podejrzenie o stronniczość tłumaczy. Tym bardziej żc - jak zapewniają oni na wstępie - tłumaczenie stara się dokładnie i wiernie wyrazić sens tekstu oryginalnego w języku zrozumiałym dla każdego"

(tamże). Jak sic okazuj jest nieuprawnione choćby z tego względu, żc z tekstu tego nie wynika, jakoby autor mówił o pierwszym dniu tygodnia. Nie wynika też to z kontekstu Apokalipsy, ani z pozostałych ksiąg Nowego Testamentu. Pierwszy dzień tygodnia nigdzie bowiem nie został nazwany „dniem Pańskim”. A zatem wniosek, że „dzień Pański" to niedziela, opiera się wyłącznic na domysłach i wyżej wymienionych tekstach patrystycznych.

Po drugie - warto przypomnieć, że idea obchodzenia niedzieli zrodziła się głównie wśród chrześcijan pochodzenia pogańskiego, którzy czas - jak podaje sbwn.i pojęć biblijnych (Biblii Tywądcda) - Je.tedy Bóg dla dobra swojego itułu wkm-czy w jego dzieje (...), dzień por-tór-nego przyjścia Chrystusa Pana nu armię, dzień Jego ostatecznego zwycięstwa nad mocami ciemności".

Za takim znaczeniem „dnia Pańskiego” przemawia zresztą użycie przez Jana takich określeń jak „wielki dzień ich [Boga i Baranka j gniewu" (Ap 6. 17) oraz wspomnianego już określenia „wielki dzień Boga Wszechmogącego" (Ap 1,6. 14). Co więcej, przemawia za tym również wiele innych tekstów Nowego Testamentu. Oto niektóre z nich: nie znacie dnia ani godziny, o której Syn Człowieczy przyjdzie" (Ml 25. 13); „Słońce przemieni się w ciemność. a księżyc »v krew, zanim przyjdzie dzień Pański wielki i wspaniały" (Dz 2. 20); „(...) jesteśmy chluba waszą, juk wy naszą, w dzień Pana naszego Jezusa" (2 Kor I. 14. por. Flp 1.6.10dzień Pański (...) nie nastanie pierwej, zanim nie przyjdzie odstępstwo" (2 Tcs 2. 2-3);(...) dzień Pański przyjdzie jak złodziej w nocy" (I Tcs 5.2. por. 2 P 3. 10): „Bo jak błyskawica. gdy zabłyśnie, śnieci od jednego krańca nieba aż po drugi, tak będzie i Syn Człowieczy w dniu swoim ~ (Łk 17. 24). Dodajmy, żc podobnych określeń odnoszących się do dnia sądu, przyjścia i objawienia się Chrystusa jest znacznie więcej. Wszystkie one przemawiają zatem, że „dzień Pański" z Apokalipsy (1. 10) to nie niedziela lub sobota. lecz termin określający wydarzenia eschatologiczne.

Utożsamianie „dnia Pafiskie-yS go" z ApokalitJSV Z nir<ł/».!.