strzegamy w deficycie odżywienia, poprzez stosowanie diety wzbogaconej w witaminy, argininę, glutaminę i nienasycone kwasy tłuszczowe. Efekt ten zachodzi między innymi poprzez układ immunologiczny, dochodzi bowiem do istotnego zmniejszenia się ilości powikłań zakaźnych. Rezultaty te mogą zostać wzmocnione poprzez stosowanie stymulatorów roślinnych, tkankowych, bakteryjnych, leczenia anty-homotoksycznego, przydatnych we wzmacnianiu odpowiedzi odpornościowej.
Skuteczność reklamy, oczekiwania pacjentów, presja finansowa Kas Chorych doprowadza do tego, że pacjent żąda leczenia, o którym przeczytał w gazecie codziennej, czy też usłyszał w dziale o medycznych nowościach.
Wyniki leczenia „naturalnego” nie zawsze są oceniane zgodnie z przyjętymi w naukach medycznych metodami; należy pamiętać, że skuteczność działania placebo (stosowanie substancji lub zabiegów obojętnych w grupie kontrolnej) według aktualnych danych sięga 20-30%.
W przypadkach braku skuteczności leczenia na podstawie zalecanych procedur diagnostycznych można dopuszczać zastosowanie metod medycyny alternatywnej.
Oczywista jest zasada, że metoda terapii alternatywnej jest pozbawiona działań niepożądanych. Nie należy jednak rozpoczynać procesu leczenia od takich metod, a terapia nie powinna być prowadzona bez dokładnego ustalenia rozpoznania. Podkreślić należy także niebezpieczeństwo przyjmowania leków (np. złożonych ) bez wskazań lekarskich.
Stanowisko to nie zwalnia z obowiązku krytycyzmu naukowego wobec medycyny alternatywnej; dotyczyć to powinno oceny metod, jak i formalnej strony wprowadzania procedur diagnostycznych i metod leczniczych oraz leków.
PIŚMIENNICTWO UZUPEŁNIAJĄCE
1. Denys A.: Immunoterapia nieswoista w chorobach układu oddechowego. Lek.Wojsk., 2001, 77(2): 127-130.
2. Kruszewski J.: Metody niezweryfikowane i metody medycyny alternatywnej w diagnostyce i leczeniu chorób o podłożu immunologicznym. W: Kowalski M.L - red. (2000) Immunologia kliniczna, cz.2.C. Choroby autoimmunologiczne, Mediton: 627-653.
3. Schmid F., Latkowski B., Wasilewski B. - red. (1998); [rec.nauk. Andrzej Denys] Homotoksykologia kliniczna: podstawy teoretyczne, terapia, odniesienie do medycyny ogólnej. Warszawa, 1998
295