DSC01254

TWÓRCZOŚĆ JAKO AUTOBIOGRAFIA PISARZA

Powieści Parnickiego powinno się czytać ' w porządku chronologicznym ich powstawania, ale pisać o nich trzeba odwrotnie — od końca, poczynając od ostatniej, która się właśnie ukazała.

Wszystkie one tworzą bowiem jedyną w swo-» im rodzaju całość, potężny wieloksiąg, w którym każdy tom kolejny stanowi kontynuację lub dopełnienie poprzednich, każdy poszerza i nieco zmienia perspektywę Widzenia całości i tylko w powiązaniu z ową całością sam pozwala się zrozumieć. Ale nawet taka pozycja nie pozwala patrzeć na dzieło Parnickiego jako na całość gotową, daną, skończoną. I każdy, kto śledzi jego rozwój, musi przyznać, że w miarę upływu czasu coraz jaśniejsza wydaje się prawda, że budowa tej Całości nigdy nie będzie mogła zostać ukończona, może być tylko przerwana. Naturą tej Całości jest paradoks: jej dążenie do pełni, której symbolem jest koło, oznacza nieustanny ruch, bez możliwości zatrzymania się w punkcie docelowym, którego po prostu nie ma. A jednocześnie ruch jest wieczny, pełnia nieosiągalna. Rosnąca wciąż ca-

7