DSC00937

dokonywał się w Polsce, jak w całej Europie, przewrót! g; myślowy i obyczajowy. Rozpowszechniały się poglądy 1 y< demokratyczne, socjalistyczne także. Pacyfizm stał sfe % zawołaniem intelektualistów i zapanowało przekonaj 75 nie, że — po krwawej łaźni —- nadejdą lepsze czasy jc dla świata. W wielu krajach zaprowadzono postępowtf ki ordynacje wyborcze, ustawodawstwo pracy, ubezpie. _r< czenia społeczne. Posunęła się znacznie emancypacja b kobiety, której zewnętrznym przejawem była zmiana tc mody. Pamiętać zaś należy, że — do pierwszej woj. rn ny _ w centralnej Europie przeważała w wielu dzie> st dżinach tradycja i nawet tam, gdzie władzę dzierżyło w mieszczaństwo, w obyczajach i stylu _życia trwała prze- si szłość. Upadek monarchii i zanik wpływów konserwa- n< tywnych były europejskim odpówiednikiem rosyjskich pi „skrajności”, które "powszechnie uważano za tymczaso- tv i we, ale które cieszyły się sympatią postępowych kól> Bj f Zachodu.    i not

Wszystko to razem napawało optymizmem artystów,wi nakłaniając do odwagi i ryzyka. Nowa sztuka miała'" | towarzyszyć nowemu społeczeństwu. Zapewne, nief pr wszyscy proponowali radykalne zmiany. Poeci Ska-r ni< mandra wydają się nam dzisiaj ostrożni, tradycyjni,, br; Ale wówczas mylili się opinii z futurystami, awangar- szc dzistami. Powstał — na krótko — wspólny front ar- szj tystyczny, w którym Lechoń i,Tuwim, Jasieński i Bro- czę niewski, Witkiewicz i Peiper, Chwistek i Wat wystę-j na powali ramię przy ramieniu. Przeciw komu? Przeciw! g₀ pierzchającym w popłochu niedobitkom Młodej Polski! p_rz, zapóźnionym naturalistom, zwolennikom secesji, neo-l. romantycznym kompozytorom.    L    o źj

| Były to właśnie, najwspanialsze lata Witkacego. Za * kier peWńe, "pesymizm historyczny, jaki uparcie głosił, od-{ Chy biegał od powszechnych opinii. Ale awangardowa teorib Q_v|,