DSC01636

kości waszej matki poza siebie”. A ponieważ Deukałion i Pyrta mieli dwie różne matki spoczywające na dwóch różnych cmentarzach zalanych jeszcze wodą, domyślili się, że chodzi tu o Matkę Ziemię Więc nakryli głowy i rzucali za siebie kamienie, które gdy tylko dotknęły ziemi, zamieniały się w mężczyzn i kobiety.

Jeszcze kilka innych osób uratowało się z potopu, na przykład Parnas, syn Posejdona, którego w sam czas obudziło wycie przerażonych potopem wilków i który podążając za nimi schronił się na szczycie góry noszącej od tego czasu jego imię; lub Megareus, syn Dzeusa, również obudzony w pocę krzykiem przelatujących żurawi; idąc za ich głosem, dotarł na szczyt góry Gcranei. Obydwaj uratowali się wraz z całymi swoimi rodzinami.

Orion

Orion, człowiek niezwykle przystojny, a zarazem znakomity myśliwy, zakochał się w Merope, córce Ojnopiona, króla Chiosu.

—    Pozwolę ci ożenić się z Meropą — zapewnił go Ojnopion —

0    ile wytępisz wszystkie dzikie zwierzęta na mojej wyspie.

Orion chętnie się na to zgodził i co wieczór przynosił Meropie

do pałacu skóry zabitych przez siebie niedźwiedzi, lwów, wilków, żbików i lisów. A kiedy już zginęły na Chios z jego ręki wszystkie zwierzęta większe od myszy i łasic, zapukał do drzwi Ojnopiona

1    powiedział:

—    Daj mi teraz twoją córkę!

—    jeszcze musisz poczekać — rzekł Ojnopion. — Dziś o świcie słyszałem wycie wilków, ryk lwów, szczekanie lisów i miauczenie żbików. Daleko do spełnienia twej obietnicy.

Orion odszedł jak niepyszny, upił się i tej samej nocy wtargnął do sypialni Meropy.

—    Chodźmy do świątyni Afrodyty i weźmy ślub! — krzyknął od progu.

Przerażona Merope narobiła wrzasku, Ojnopion zaś, nie chcąc się sam narażać, wysłał całą gromadę satyrów, aby spili Oriona do reszty.

—    Wiwat,młoda para! — wołały satyry, a Orion dziękował im i nie przestawał pić, aż zwalił się nieprzytomny na ziemię. Wtedy okrutny Ojnopion podkradł się i wy łupił mu oczy. Oślepiony Orion posłyszał dalekie uderzenia młotów, którymi cyklopy kuły żelazo, i kierując się tym odgłosem doszedł do ich kuźni.

49