DSC02115 (4)

Pamięci mojej Mamy bez której ta ksiąika by nie powstała

Tłumaczka

WSTĘP

Ein mon, ain wtp: ein wlp, ein mcm:

Tristan, Isoldc: /salde, Tristan.'

(Gottfricd von Strnssburg, TYistan und Isolde)

Legendo o miłości Tristana i Izoldy to — obok opowieści o poszukiwaniu świętego Graala — najpotężniejszy mit, jaki wydało zachodnie Średniowiecze. Jak na mit przystało, początki tej historii gubią się w mroku dziejów: zrodzona na styku trzech obszarów językowo-kulturowych - francuskiego, celtyckiego i angielskiego —już od VI wieku pojawiała się w ikonografii, toponomastyce, piśmiennictwie; zaś zachowane utwory świadczą o bardzo wczesnym współistnieniu różnorodnych jej form i tradycji. Pierwsze znane nam formy literackie pochodzą z ostatnich dziesięcioleci XII wieku. Dwaj autorzy, Beroul i Thomas, spisali dwie. bardzo różniące się między sobą, wersje historii Tristana i Izoldy; niestety, z tych obszernych powieści zachowały się jedynie mocno okaleczone fragmenty. Z podobnego okresu pochodzą jeszcze trzy krótkie utwory, zachowane w całości, poświęcone każdy pewnemu fragmentowi legendy; króciutkie lat (por. s. LX) Marii z Francji pt. Hleiokrzcw, oraz dwie anonimowe wersje tzw. Szaleństwa Tristana (wersja berneńska i wersja oksfordzka).

W 1900 roku słynny mcdiewista Joseph Bedier, opierając się na wszystkich zachowanych fragmentach oraz na średniowiecznych adaptacjach niemieckich i norweskich, dokonał próby rekonstrukcji

¹ „Mężczyzna, kobieta; kobieta, mężczyzna: / Tristan. Izolda; Izolda, Tristan". Jeśli nie podano inacxej, cytaty przełożyła J. Gorecka-Kalłta.