DSC03299 (2)

56

odpowiada sytuacja dominacji wariantu a nad wariantem b, tak te wskaźnik niezgodności d dla pary wariantów a_# b, przyjmie wartość równą zeru. Taka "jednomyślność" prowadząca do domina* cji wariantu a nad b we wszystkich kryteriach jest sytuacją wyjątkową i na dobrą sprawę nie wymaga stosowania wyrafinowanych metod wielokryterialnych. Za sytuację normalną trzeba uznać przy* padek, gdy w porównaniu pary wariantów piszemy!

56

a

^SA

b

Jeśli _c (a, bj^p, d (a, bj<q przy czy* | jest mniejsze od jedności, q większe od zera. Wskaźnik sgodoości c (a, b) odczytujemy, w ten sposób, że a jest lepsse od b, oatomiast wskaźnik niezgodności d (a, b) odczytujemy, te a jest gorsze od b.

Rozbudujemy program realizujący pierwszą fazę metody ELEKTRA. Posłużymy się schematem procedury testującym zgodność i niezgodność hipotezy a S_A b /por. schemat 1.5/.

Dla każdej pary a, b ze zbioru A zrealizowane oceny na podstawie kryteriów podzielimy na trzy rozłączne klasy:

«v > b    -    i¹    :    •    >    i^bł

> .    •    I *    -    ^b    >    i⁸)

i t b    ■    1¹    •*    ⁸    -    i^b i

zbiór kryteriów, według których a jest lepsze od b, zbiór kryteriów, na mocy których b jest lepsze od a, zbiór kryteriów wskazujących na neutralny wybór a i b.

fyznaezejąe względną ważność kryteriów G* oraz G* optujących za 1 8 b, skorzystamy z mag przypisanych poszczególnym kryteriom RE Dla wyżej wyeieniooych klas kryteriów G*, 0* 1 G^- przyjmujemy sumy mag wskazują?# na względną ważność danej grupy kryteriów 1

y?

Schemat 1.5. Procedury testujące zgodność hipotezy a S b

|g| | i £ *i

i « G~

i e G*

^z6odnoś

Pozwol

ci

ą

będzie spełniony, jeśli przypisane wariantom a stwierdzić zachowanie ważonej reguiy większości

i b