DSC04127

144 MTI1A riA

aja    ).i jest wii|/.mim /. int«rgl«cji»łem muzowlocklm, Z<ianii*m C. Ha-

diowskicj (l!Mi.S) przyczyną głęboko ulęgających proceaów erozyjnych mogi| być interglacjalna ruchy tektoniczne w tej części regionu święto-k nyskiego.

Osady rzeczne interglacjaiu mazowieckiego prawie we wazystkich miejscach swego występowania są przykryte gliną zwałową /.lodowane, mu srodkowopolskiego. Jednym z najlepszych przykładów tej sytuacji jest opracowany przez M. Bielecką (1969) profil odsłonięcia w Dwikozach nad Opatówką, w którym widać, jak seria rzeczna charakteryzowanego interglacjaiu oddziela glinę zwałową zlodowacenia południowopol-skiego od osadów zastoiskowych i gliny zwałowej zlodowacenia środko-wopolskiego.

W południowej części regionu świętokrzyskiego procesy erozyjno-de-nudacyjne interglacjaiu mazowieckiego, mimo silnego zniszczenia starszych osadów lodowcowych i wodnolodowcowych, nie doprowadziły do utworzenia tak głębokich wcięć erozyjnych jak na pozostałym obszarze opisywanego regionu. I tak w strefie Niecki Połanieckiej i Pogórza Szydłowskiego nastąpił wówczas przede wszystkim powrót rzek do ich starszych (sprzed zlodowacenia południowopolskiego) dolin oraz rozwój tarasów nadbudowanych później osadami wodnozboczowymi i lessami zlodowacenia środkowopolskiego (A. Walczowski, 1972).

Na Płaskowyżu Jędrzejowskim, Garbie Pińczowskim i Garbie Wodzisławskim w okresie interglacjaiu mazowieckiego również intensywnie rozwijały się procesy erozyjno-denudacyjne (C. Radłowska, 1966; J. Ły-czewska, 1968, 1969, 1971; M. Hakenberg, L. Lindner, 1971; B. Kwapisz, 1978). Procesy te doprowadziły do znacznego usunięcia osadów zlodowacenia południowopolskiego i odpreparowania starszych zarysów dolin. Na wysoczyznach śladem tej działalności są żwiry i bruki, które w obrębie dolin są przykryte osadami młodszej akumulacji fluwioperyglacjal-nej (J. Łyczewska, 1968).

Dalej ku północnemu zachodowi, na obszarze Niecki Włoszczowskiej i zboczy Pasma Przedborsko-Małogoskiego, interglacjalna erozja i denudacja doprowadziła do zachowania osadów zlodowacenia południowopolskiego w formie odosobnionych płatów (L. Lindner — mat. niepublikowane, J. Szajn, 1978; B. Kwapisz, 1978). W kilku miejscach, głównie w strefie objętej zasięgiem zlodowacenia środkowopolskiego, pod gliną zwałową tego zlodowacenia leżą miąższe osady mułkowe z sieczką roślinną, a pod nimi serie piaszczysto-żwirowe miąższości kilku metrów, z materiałem lokalnym i zwietrzałym materiałem skandynawskim (fig. 37). Serie te wypełniają doliny, których dna są wycięte w utworach podczwartorzędowych. Doliny te oraz wypełniające je serie piaszczysto--żwirowe najprawdopodobniej reprezentują działalność rzeczną w inter-glacjale mazowieckim, wyżej zaś występujące osady mułkowe odpowiadają już akumulacji zastoiskowej (wschodnia część zastoiska koniecpol-skiego) w anaglacjalnej części zlodowacenia środkowopolskiego. Dna wspomnianych dolin w większości przypadków pochylają się ku zachodowi, co dowodzi, że zostały one uformowane przez rzeki będące dopływami interglacjalnej pra-Pilicy odprowadzającej swe wody w stronę doliny zbiorczej ulokowanej wówczas w strefie rowu bełchatowskie-go (M. D. Baraniecka, Z. Sarnacka, 1971).

W podsumowaniu przedstawionej charakterystyki należy podkreślić,