DSC04201

) 11MA 11 V W Y HT iyi^,f) W A NIA I HTHATYUHAriA

ąią

chowano mu tmn tyłku dolne cząśot pnifllu globowego, np. w Romano-wie nlMoeonego równlst prłmss felowunla zbiornika jeziornego.

Utwory im»rgl»Ojału Mińskiego wą reprezentowane również w proii-l«ch serii gru*owoWinl#ityoh, wypełniających 'lnu jusklh, krosowych Wyżyny Krakowskiej. Były ono wielokrotnie badane wraz z podobnymi osadami innego wieku, u ostatnią próbą dokładnego ich datowaniu pod* jęła T. Miideyska-Niklewską (i9(59), głównie na podstawie szczegółowej analizy litologicznej profilów w Jaskini Nietoperzowej (fig. 83), Koziarni i osadów Schroniska Wylotnogo. W Jaskini Nietoperzowej, w której występuje stosunkowo najpełniejszy profil stratygraficzny, osady eem-skie (warstwy 12—14 w opisie T. Madeyskiej-Niklcwskiej) stanowi re-doponowany less ze szczątkami gryzoni środowiska leśnego (Clethnono-mys glareolus (Schreber) i Apodemus sp.), konia, łasicy, kreta i in. oraz z węgielkami jesiona i krzemieniami obrobionymi techniką lewaluaską. Nad lessem występuje brunatna glina z silnie zwietrzałym chemicznie gruzem. Znajduje się wl niej zespól zabytków krzemiennych nawiązujących do środkowopaleolitycznej kultury mustierskiej o tradycji aszel-skiej. Miąższość tych warstw wynosi do 1,5 m.

Zlodowacenie północnopolskie

Uwagi ogólne. Zlodowacenie północnopolskie jest najmłodszym ogniwem stratygraficznym neoplejstocenu i ostatnim piętrem zimnym, w którym obszar Polski znalazł się w znacznej części pod pokrywą lądolodu skandynawskiego) pozostała część niejednokrotnie pozostawała w zasięgu warunków peryglacjalnych.

W porównaniu ze starszymi zimnymi piętrami plejstocenu zlodowacenie północnopolskie jest pod względem paleontologicznym poznane dokładniej. Jego podział jednakże oparto głównie na sekwencji osadów lodowcowych i wodnolodowcowych w obszarze doliny dolnej Wisły oraz profilów lessów i dzielących je gleb kopalnych, a w pewnym stopniu na podstawach paleobotanicznych. Zwłaszcza osady lodowcowe i lessy dostarczyły w ostatnich latach; nowych, bardzo istotnych podstaw do podziału stratygraficznego zlodowacenia północnopolskiego, a także do jego chronologii, ponieważ wzrosła bardzo poważnie liczba datowań wieku bezwzględnego. Korelacja obszarów zlodowaconych z profilami lessowymi nie stała się jednak przez to łatwiejsza niż dawniej. Przedstawiona tu korelacja jest próbą wstępną, zwłaszcza w odniesieniu do środkowej i starszej części zlodowacenia północnopolskiego.

Na obszarze doliny dolnej Wisły dolną granicę osadów zlodowacenia północnopolskiego wyznacza dobrze rozwinięty poziom morskich osadów eemskich, a w obszarach lessowych gleba kopalna tego wieku o łatwo rozpoznawalnych cechach przewodnich. W pozostałej części Niżu Polskiego osady morskie są zastąpione osadami jeziornymi, dla których opracowano diagramy pyłkowe świadczące o wieku eemskim osadów. W podziale zlodowacenia północnopolskiego dużą rolę odgrywają flory stanowisk w Koninie — Marantowie na Nizinie Wielkopolskiej (Z. Bo-rówko-Dłużakowa, 1967), w Podgłębokiem na Polesiu Lubelskim (Z.Jan-czyk-Kopikowa, 1969) oraz kilka innych stanowisk z Łańcuchowem na czele.