DSC04283 (3)

n IW l-M *M ’ cnaiaHn

n IW l-M *M ’ cnaiaHn

PRZEDMOWA

L

W przewidywaniu, iź wkrótce będę musiał wystąpić wobec ludzkości z najtrudniejszym wyzwaniem, jakie kiedykolwiek przed nią stanęło, niezbędne zda mi się powiedzenie, kim jestem. Zasadniczo powinno to być wiadome, bo nie zaniedbałem o sobie „świadectwa". Nie-współ mierność wszelako między ogromem mego zadania i małością mych współczesnych tym się wyraziła, że ani mnie słuchano, ani choćby nawet dostrzegano. Żyję na własny kredyt - a może to tylko przesąd, że żyję?... Wystarczy tylko rozmowa z jakimś wykształconym, który przyjedzie latem do Oberengadyny, bym nabrał przekonania, że nie żyję... W tych warunkach obowiązkiem, przeciw któremu burzą się zasadniczo me nawyki, a bardziej jeszcze duma mych instynktów, jest powiedzenie: Słuchajcie mnie! bo jestem ten a ten. A przede wszystkim nie mylcie mnie z innymi!

2.

Na przykład nie jestem wcale jakimś straszydłem, jakimś potworem moralnym - jestem nawet z natury przeciwieństwem tej odmiany człowieka, którą dotąd czczono jako cnotliwą. Mówiąc między nami, zda mi