DSC02768

Przerwanie lub niepodejmowania resuscytacji

N*My parniętać. żc dane dotyczące noworodków boa oznak żyd* reMitcyrowanych od chwili urodzeniu przez co najmniej 10 minut lub dłużej, wdumiją na wysoką śmiertelność i dużą częstość występowania ciężkiego upośledzenia neurologicznego. Pb 10 minutach prowadzenia prawidłowych zabiegów rctuacytacyjnych mott być uzasadnione Jej przerwanie, jeżeli brak u noworodka oznak życia.

Jeat niezwykle ważne, aby zespół opiekujący się noworodkiem informował rodziców o postępach działań, o wykonywanych procedurach i celu ich wykonywania.

Decyzja o przerwaniu resuscytacji powinna być podjęta najlepiej przy udziale doświadczonego personelu oddziału po konsultacji z rodzicami i zespołem położniczym. Jeżeli trudności zostały przewidziane wcześniej (np. w przypadku stwierdzenia ciężkiej malłbimacji płodu), możliwe opcje postępowania i rokowanie powinny być omówione przed rozpoczęciem się porodu z rodzicami i osobami uczestniczącymi przy porodzie.

Resuscytacja nie jest wskazana, jeśli wiek ciążowy, masa urodzenkowa i/lub wady wrodzone u noworodka są związane z prawie pewnym wystąpieniem wczesnego zgonu łub wysoką chorobowością wśród tych nielicznych noworodków, które przeżyły. Są to takie stany jak: skrajne wcześniactwo (wiek ciążowy poniżej 23 tygodnia dąży i/lub masa uro-dzeniowa poniżej 400 g) oraz wady takie, jak bczmózgowic i potwierdzona triiomia 13 lub 18 pary chromosomów.

Wszelkie dyskusje i podjęte decyzje powinny być starannie zapisane przed porodem w dokumentacji medycznej matki oraz w dokumentacji medycznej noworodka po urodzeniu.

PHmiennknro

ramcylmgi 2010, Rdskj Rada Resuscytacji, Kraków 2010