DSC04682 (2)

AKT PIERWSZY

Szopa wyporządzona jak na zebranie koła rycerskiego. Wchodzą: STAROŚCIC Z BARKU i TOWARZYSZ PANCERNY. Słychać z daleka śpiew konfederacki.

TOWARZYSZ

Słyszysz pieśni — oto z pola « Rycerze nasi wracają.

STAROŚCIC

Mam taką harfę Eola W Anielinkach, nad strumykiem;

⁵ Lecz jej struny tak nie grają Z szumem liści, ze słowikiem,

Tęskno — dziko i żałośnie,

Jak ta pieśń, co w hymny rośnie.

TOWARZYSZ

Wracają pełni zapału,

¹⁰ A ksiądz Marek, karmelita,

Ludziom błogosławi z wału.

STAROŚCIC

Jak miło, gdy młodość rozkwita!

Gdy krwią biją wszystkie żyły!

Rzucić się pod sztandar Boży,

w. 4 harfa Eola (mit. gr.) — Eol — władca wiatrów; tu: instrument muzyczny o strunach różnej grubości, strojonych na ten sam ton, wydający dźwięk pod wpływem ruchu powietrza; częsty motyw romantyczny. Harfa Eola traktowana była jako glos natury i symbol poezji.