DSC06181

Kazimiera Wódz Ewa Leśniak-Berek

Superwizja w pomocy społecznej

Definicje superwizji

uperwizja (z jęz. angielskiego supervision - nadzór) w najbardziej ogólnym

I rozumieniu jest formą sprawowania kontroli nad pracownikami mającą na celu podniesienie jakości i efektywności ich pracy. Superwizja jest także metodą szkolenia i doskonalenia kompetencji oraz umiejętności praktycznych osób zajmujących się profesjonalnie niesieniem pomocy innym ludziom albo przygotowujących się do pracy w roli psychoterapeutów, psychologów, doradców rodzinnych, zawodowych, mediatorów, kuratorów, pedagogów, pracowników socjalnych itp. Jako stały, obowiązkowy proces konsultacyjny, zachodzący pomiędzy superwizorem a pracownikami prowadzącymi bezpośrednią pracę z klientami, służy rozwijaniu wiedzy i umiejętności potrzebnych przy rozwiązywaniu problemów [Nocuń, Szmagalski 1998, s. 159]. Polega na kontaktach interpersonalnych, podczas których superwizor pomaga osobie lub grupie dokonać oglądu swojej pracy i głębiej poznać siebie, a w konsekwencji doskonalić działania zawodowe i osiągać w tym zakresie lepsze wyniki.

Superwizja to szczególny, wieloaspektowy ogląd pracy, prowadzący do rozwiązania problemów merytorycznych i emocjonalnych związanych z wykonywaniem pracy. W ramach działań superwizyjnych dąży się do wyjaśnienia tożsamości zawodowej oraz wzmocnienia kompetencji profesjonalnych działań. To dwustronny proces pomagający poszerzać świadomość, rozwijać umiejętności, osiągać lepsze wyniki, działać poprzez rzetelną ocenę, omówienie problemów, ukierunkowaną praktykę i sprzężenie zwrotne. Warunkiem

31