DSC07006 (3)

52 Sif-Basku Komedia - Część farcoia "mrnmimmmmmmem+n:-

Przechrzta na stronie

Bluźnierce Jehowy, po trzykroć pluję na zgubę wam. -

Mfi

Orle, dotrzymaj obietnicy, a ja tu na ich karkach nowy kościół Chrystusów

- I    ^; '    ^ • ■ "^{y |)0sl}a-

Pómieszane Głosy

Wolność - szczęście - hura - hejże - rykacha - hurracha - hurracha¹ -Chór kapłanów

Gdzie pany. gdzie króle, co niedawno przechadzali się po ziemi w berłach i koro. nach, w dumie i gniewie? -

Zabójca

Ja zabiłem króla Aleksandra. -Drugi

Ja króla Henry ka. -Trzeci

Ja króla Emanuela. —

Leonard

Idźcie bez trwogi i mordujcie bez wyrzutów - boście wybrani z wybranych, święci wśród najświętszych - boicie męczennikami - bohaterami Wolności. -

Chór Zabójców

Pójdziemy nocą ciemną, sztylety ściskając w dłoniach, pójdziemy, pójdziemy. -Leonard

Obudź się, urodziwa moja. —

Grzmot słychać.

Nuż, odpowiedzcie żyjącemu Bogu - wznieście pieśni wasze - chodźcie ze mnę wszyscy, wszyscy, jeszcze raz obejdziem i zdepcem świątynię umarłego Boga. -

Dziewica

Pałam miłością ku tobie i Bogu twemu, światu całemu miłość rozdam moją - płonę — płonę! —

Mąż

Ktoś inu zabiegj - padł na kolana — mocuje się sam z sobą, coś bełkoce, coś jęczy. -Przechrzta

Widzę, widzę, to syn sławnego filozofa. —

Leonard

Czego żądasz, Hermanie? -

Herman

Arcykapłanie, daj mi święcenie zbójeckie. —

Leonard do kapłanów

Podajcie mi olej, sztylet i truciznę. — do Hermana

Olejem, którym dawniej namaszczano królów, na zgubę Romantyczny królów namaszczam cię dzisiaj — broń dawnych rycerzy i panów frenetyzm -na zatratę panów kładę w ręce twoje — na twoich piersiach zawie- święcenie szam medalion, pełny trucizny — tam, gdzie twoje żelazo nie dojdzie,    sztyletów

niech ona żre i pali wnętrzności tyranów. — Idz i niszcz stare pokolenia po wszech stronach świata. —

Męż

Ruszył z miejsca i na czele orszaku cięgnie po wzgórzu. —

Przechrzta Usuńmy się z drogi. —

Męż

Nie — chcę tego snu dokończyć. —

Przechrzta

Po trzykroć pluję na ciebie. — do Męża

Leonard może mnie poznać, JW. Panie — patrz, jaki nóż wisi na jego piersiach. — Męż

Zakryj się płaszczem moim. — Co to za niewiasty przed nim tańcuję?

Przechrzta

Hrabiny i księżniczki, które, porzuciwszy mężów, przeszły na wiarę nuszę. -Męż

Niegdyś anioły moje. — Pospólstwo go zewszęd oblało — zginę! mi w natłoku — jedno po muzyce poznaję, że się od nas oddala. — Chodź za mnę — stamlęd lepiej nutu patrzeć będzie. —

Wdziera się na odłamek muru.

Przechrzta

O

7 &

i

<

Aj waj, aj waj! Każdy nas tu spostrzeże. —

Męż

Widzę go znowu — drugie niewiasty cisnę się za nim, blade, obłękane, w konwulsjach. — Syn filozofa pieni się, pot rzęsa sztyletem. — Dochodzę teraz do ruin wieży północnej. —

Romantyczny frenetyzm -taniec na ruinach