DSC07248

Koncepcja wychowawcza wiosek dziecięcych SOS

Założenia wychowawcze w wioskach dziecięcych SOS oparte są czterech podstawowych zasadach:

1. Matka w wiosce dziecięcej SOS. Matki pełnią ogromną roU w pracy opiekuńczo-wychowawczej, gdyż to właśnie one w głównej mi_e rze sprawują opiekę nad powierzonymi im dziećmi. Obecnie od kandyda. tek na matki wymaga się wyższego wykształcenia. Kandydatka taka to osoba samotna, zdrowa, o odpowiednich kwalifikacjach osobowych w wieku 25—40 lat.

Cały proces weryfikacji i doboru kandydatek jest niezwykle złożony, co służyć ma wyborowi kobiet, które dają gwarancję należytego wypełnia, nia swoich obowiązków i umiejętnego stworzenia rodziny dla dzieci po. zbawionych swoich naturalnych środowisk wychowawczych.

W pierwszym etapie kandydatki wypełniają specjalnie przygotowaną ankietę, w której zamieszczają swoje dane personalne, informacje o wy. kształceniu, przebiegu pracy zawodowej, zainteresowaniach, motywach skłaniających do podjęcia pracy w wiosce dziecięcej SOS, sytuacji rodzinnej, życiu osobistym, wspomnieniach z dzieciństwa, stosunku do rodziny itp. Po wstępnej weryfikacji odbywa się rozmowa specjalnie powołanej komisji z kandydatką i jej najbliższą rodziną. Rozmowa ta ma formę wy. wiadu środowiskowego.

Drugi etap doboru matek polega na poznawaniu osobowości kandydatek poprzez wywiady, obserwacje oraz specjalistyczne badania przy wykorzystaniu standaryzowanych narzędzi diagnostycznych.

Ostatnim etapem przed rozpoczęciem przez matkę pracy w wiosce jest szkolenie teoretyczne i praktyczne. Szkolenie teoretyczne dotyczy zagadnień z zakresu psychologii, pedagogiki, zasad żywienia i higieny, prowadzenia domu, prawa rodzinnego, gier i zabaw dla dzieci oraz literatury dziecięcej. W celu zdobycia praktyki, kandydatka na matkę najpierw pracuje przez rok jako „ciocia”, a następnie, już jako nowo zatrudniona matka, przechodzi 2-letni program szkoleniowy obejmujący 3-miesięczne szkolenie teoretyczne i 21-miesięczną praktykę już w pracy.

Z matkami podpisywana jest umowa na podstawie kodeksu pracy, a dodatkowo podpisują one „Statut matki”, który powstał na podstawie Deklaracji Międzynarodowego Stowarzyszenia SOS Kinderdórf International i jednocześnie stanowi zakres obowiązków matek. Do zadań matki należy, prowadzenie rodziny wioskowej i wychowywanie powierzonych jej opiece dzieci, przyjmowanie pod opiekę nowych dzieci po przejściu starszych wychowanków do domu młodzieży lub wspólnoty mieszkaniowej, planowanie i realizacja arkusza rozwoju dziecka, opieka prawna _nad dzieckiem, tworzenie serdecznej atmosfery, sprzyjającej rozwojowi uczuć i więzi emocjonalnej, dbanie o porządek w domu i najbliższym otoczeniu, ścisła współpraca z dyrektorem wioski i pedagogiem, współdziałanie z lekarzem, współpraca ze szkołą, kształcenie i doskonalenie zawodowe, podejmowanie gości odwiedzających wioskę, kierowanie się w pracy dobrem dzieci, rodziny wioskowej i wioski, właściwe prowadzenie domu i gospodarowanie środkami finansowymi zgodnie z instrukcją finansową uczestnictwo w życiu społeczności wioski oraz inicjowanie działań na rzecz tejże społeczności.

Raz w roku odbywają się szkolenia dla matek; ostatnio coraz częściej praktykuje się szkolenia prowadzone w formie warsztatowej. Dotyczą one zagadnień związanych z pracą pedagogiczną jak również rozwojem własnych umiejętności intra- i interpersonalnych. Matki mogą zgłaszać zapotrzebowanie na szkolenia, a jeśli nie mają takich zgłoszeń, to dyrekcja stara się wysuwać odpowiednie propozycje.

2. Rodzeństwo. Podstawę umieszczenia dziecka w wiosce dziecięcej SOS stanowi jego wiek. Przyjmuje się przede wszystkim dzieci do 10 roku życia, ale mogą być przyjmowane także starsze, jeżeli mają młodsze rodzeństwo. [Skrupulatnie przestrzegana jest zasada nierozdzielania frodzeństw. Zasadniczo przyjmuje się dzieci w normie intelektualnej. W każdej rodzinie żyje od 6 do 8 dzieci.

Na skutek zaniedbań wychowawczych, patologicznych i demoralizujących oddziaływań środowiska rodzinnego oraz trudnych, niejednokrotnie traumatycznych przeżyć, u dzieci tych występuje wiele nieprawidłowości we wszystkich sferach rozwoju. Do najczęściej występujących zaburzeń należą: trudności w zakresie nauki szkolnej (co często związane jest z brakiem motywacji), agresja słowna i fizyczna, nadpobudliwość, zaburzenia w sferze emocji, często lepkość emocjonalna.'Zaburzenia nerwicowe objawiające się tikami oraz moczeniem nocnym, zaburzenia funkcji poznawczych, braki w zakresie wiedzy ogólnej, kłopoty z koncentracją uwagi, dysleksja, dysgrafia, obniżony ogólny poziom rozwoju czy też dysfunkcje związane z mikrouszkodzeniami centralnego układu nerwowego. Dzieci te wykazują także zaburzenia w zakresie relacji zarówno z dorosłymi, jak i z rówieśnikami.

fWioska dziecięca SOS jest placówką przeznaczoną głównie dla liczniejszych rodzeństw, które nie mają szans na adopcję lub znalezienie rodziny zastępczej^) Procedura przyjmowania dzieci do wioski dziecięcej SOS jest procesem złożonym, obejmującym kilka etapów — od propozycji składanej przez dyrektora placówki, poprzez wniosek składany przez matkę, następnie weryfikację informacji o dzieciach proponowanych do wioski, podjęcie przez Komisję Wioskową decyzji o przyjęciu dziecka, aż

323