DSC08160 (2)

UH

** Rzekł Kotom do pierwszego. „Kolego I bracie I Na rzemiośle się uli' znnclal A wy, co mnie widzicie,

Patrzcie, cuiIa ujśrzycle.

Oto swierścladło,

Co wszystko zgadło".

/.bllZył się szpetny, uJArzai postać .tiillej, Przyszedł garbaty i garbu ulu byłoi

Ka/dy x pociesznym odszedł zadatkiem,

Kto nic miał zębów, znalazł dostatkleni) Poczerniał u Byty biało,

Stara boba będęc tul odę Pocieszyła ni«; urodę.

Wszyscy sprawcy uwielbiali,

^M    Wszyscy razem zawołali!

,,Oto zwlerAcladło,

Co wszystko zgadło".

Dał lichwiarzowi w rękę pełen kaszy garnek:

Skoro wzifjl, tyle groszy było, IJe ziarnek i Glina posiać przybrała o ku,tej szkatułki)

Otworzył stratny, znalazł pozew I pigułki,

Rzucił) porwał Ję złodziej i brzęczała złotem,

Ale gdy odbił zamek z niezmiernym łoskotem, Przestraszył go natychmiast widok niespodziany:

^4,1 Złoto znikło, znalazł sic* stryczek 1 kajdany.

Stawił butelek parę szampańskich.

„Oto - rzekł ekstrakt obietnic pańskich". Zrazu nic w nich nie było.

Coś się potem zjawiło.

**    A to coś Jak *■ lę zaczęło burzyć,

Mieszać, pi zewracnc, pienić i kurzyć,

w. 23 pocieszny . tadulek przyjemny upominek, w. 36 stratny — ulrscjuss, marnotrawcoi pozew - wezwanie do pigułki — lekarstwu albo iimIii trucizna, w, 42 ekstrakt — (s łac.) traść.

Szelest zrobił sią wielki,

Pąkły obie butelki...

I znowu nic nie było.

^#H    Ody to wszystkich dziwiło,

Jakieś dziwackie Jął odprawiać szepty i Jak grad na stolik leciały recepty.

Wziejl Jedną zdrowy, czytał i słabo mu było,

Wziął chory, nic nie znalazł i to uleczyło. Spazmatyczna, co toin stola,

To na swojej wyczytała:

„Chcesz nie być chora,

Strzeż slą doktora!"

/mienił modne kornety w worek wypróżniony,

'/robił pierścień z pszenicy, a kufel z karbony. Zadziwili *lq wszyscy, on rzekł: „To jest fraszko 1"

Dał młodemu trzos złota, zostało sltj flaszka. Postrzegł w ciżbie dworaka, dał tnu pącherz z złotem, Kazał ścisnąć i natychmiast niespodzianym zwrotem Odmieniwszy postawy prostą 1 obrzydłą Wystrzelił jak z hurma ty i wydał kadzidło.

Wziął lascy kuł od jurysty,

Dmuchnął, został piasek czysty.

Z piasku owego zaraz bicz ukrącił,

⁷⁰ Z bicza kałamarz, a gdy w nim coś zmącił,

Ujżrzeli w rtjkoch swoich za taką robotą

Ten, co miał sprawą, piosnki co w niej gadał złoto.

w. 35 apa/nialYCKtia - chora na spazmy,' była iu choroba ,,modna" wielkich pań, której śródłem była bezczynność i znudzenie. Dziś określilibyśmy ją jako rodzaj histerii, w. 5U /<ornat — (x franc.j strojny czapek- kobiecy, w. 00 karbona — skarbonka.

w. 65 poaluwa posiać, wygląd) praniu prostacko, poślednia, w. 66 wydał kadtldło wydoi zapach kadzidła, w. 67 luacykuł - - (z tac.) plik dok u men łów i lurynta - (x ł«< | prawnik, w. 70 /iuqcić — zmieszać, zmącić.

w. 72 co w niej gadał mowo tu o patronie, czyli obrońcy sądowym.