Wikingowie
^ Wejście do domostwa farmerów w Stóng na Islandii Wejście prowadziło przez przedsionek, co ułatwiało utrzymywanie ciepli w domu.
Ameryka posiadała takie bogactwo jak wysokie drzewa, jakich koloniści grenlandzcy nie mogli u siebie wyhodować. Niektórzy młodsi żeglarze uważali też, że Bjarni był zbyt ostrożny, nie chcąc zejść na ląd. Czyżby więc to, że udało mu się przyprowadzić statek do nieznanego lądu i że wszyscy przeżyli, nie było wystarczająco dużym osiągnięciem?
Lei( Eiriksson, syn Eryka Rudego, który zapoczątkował osadnictwo na Grenlandii, był jednym z tych, którzy uznali Bjarniego za zbyt ostrożnego. Około 1000 roku udał się jego śladem i dotąd do lądu, odkrytego wcześniej przez Bjarniego. I^eil zbudował tam domy nazwane Leifóbaoir („domy Leifa"), których jednak nigdy nie udało się odkryć.
Saga Grenlandczyków z XIII wieku opowiada, ze Leif nazwał tę ziemię VCnland („ziemia wina"), ponieważ rosły tam dzikie winoroślą. Historia ta znana była przynajmniej od roku 1075, kiedy to Adam z Bremy donosił, że dzika winorośl i zboze rosły na wyspie zwanej Vinland. Jeśli opowieść o wńnorośli była prawdą, Vinlandia musiała leżeć gdzieś daleko na południe od Stanów Zjednoczonych, gdyż dzikie wino nie rośnie na północ od Wirginii. Ale równie dobrze opis ten mógł powstać pod wypływem legend irlandzkich, które znali wikingowie. Według tych podań o dalekich podróżach morskich, na zachodnim Atlantyku znajdował się raj, który otaczała gęsta mgła. Zarówno wnnogrona, jak i mgły, w których łatwo się zgubić — obraz z Sagi Greńlandczyków — mogą odzwierciedlać wpływ takich opowieści.
Wokół tych winogron ciągle toczą się spory, lecz nie ma wątpliwości, że główne elementy opowieści Bjarniego, zwłaszcza położenie lądu i kierunek żeglugi, wskazują na odkrycie Ameryki przed Kolumbem. Od czasu, gdy główne źródła mówiące o tym odkryciu stały się powszechnie znane w' zachodniej Europie (XVIII wiek), nigdy nie było poważniejszych wątpliwości co do tego, ze Vinlandia znajdowała się w obecnej Kanadzie albo w Stanach Zjednoczonych.
Członkowie rodziny Leifa próbowali później założyć kolonię w Leifs-budir, o której krótkim istnieniu wspomina Saga Greń landczyków i Saga o