Sponsorzy1h01

66

Opisanie: Gatunek ton do piestrzennicy zwyczajnej jadalnej podobny, odróżnia się od niej barwą kapelusza kasztanowatą, i trzonem bardzo niekształtnym, cielistego koloru, oraz miąższem wodnistym, niesmacznym, a nawet wstrętnym. Trzon wysoki na 1 —2 cali, a około cala w średnicy gruby, z boków przypłaszczony, często nieco pochylony, ku górze rozszerzający się, wewnątrz wydrążony i komorowaty, zewnątrz dołkowaty, rowkowany lub żeberkowaty, barwy cielisto-czerwonawej, później nieco jakby brudno oszroniony. Kapelusz jak zazwyczaj u piestrzennic bardzo niekształtny, do 2 cali wysoki i tyleż szeroki, 2 lub 3-ma łatami czyli kawałkami na trzon opuszczony, w brzegu mocno pogięty, niekiedy nawet podwinięty, na powierzchni kasztanowato-czerwonawy, żebrami gęstemi, zaokrąglonemi i rozmaicie pogiętemi pomarszczony, a z wklęsłościami ztąd powstałemi nader wązkiemi. Miąższ jędrny, biały, nieco w żółtawy wpadający, wodnistszy niż w poprzedzających gatunkach lub w smardzach. Smak z początku smardzo-wy, później słodkawy lecz przykry. Zapach słaby.

Trafia się na wiosnę w lasach, w miejscach wilgotniejszych, koło Kazimierza Lubelskiego.

Należy wedle Krombholza i wielu innych do grzybów jadowitych, a przynajmniej o własnościach mocno podejrzanych. Mimo to po sparzeniu wodą gorącą, lub nawet po ich zagotowaniu, a potem wody odlaniu, inastęp-nem usmażeniu, okazały się i te grzyby nieszkodliwymi. Zresztą piestrzen-nica podejrzana czyli tak zwane babie uszy trujące, rosnąc zazwyczaj na wilgotniejszych miejscach i pojawiając się tylko w czasie wilgotnej wiosny, może i z tej przyczyny nabiera szkodliwych własności, bo w ogóle wielce jest podobną do zwyczajnej piestrzennicy jadalnej. Chemiczny składtego grzyba nieznany.

Piestrzennica jadalna: Helvella esculenta. Pers., jest to grzyb do poprzedniego gatunku podobny, ale we wszystkich swych częściach nieco grubszy, pękatszy i mniej foremny. Trzon ma na 1—2 cali wysoki, 1 cal w średnicy mierzący, nie równo gruby, krawędziasty lub z boków ścieśniony, czasami jakby z kilku złożony, wewnątrz zamłodu rdzenisty, a później wydrążony i komórkowaty, zewnątrz białawy lub blado-czerwonawy, białawą wełną wkrótce niknącą porosły, a wogólo jakby woskowy i kruchy. Kapelusz bardzo niekształtny, rozdęty, 1 — 8 cali w średnicy mający, a 1—2 cali wysoki, w podstawie wgięty, tu i owdzie z trzonem zrosły a wreszcie do niego lekko przylegający, woskowo-mięsisty, kruchy, mocno falisto pomarszczony i pokręcony, jasno-orzechowy, brunatno-żółty, lub ciomno-bru-natny. Miąższ bardzo delikatny i kruchy, jaśniejszej barwy od samego grzyba. Smak i zapach właściwy, grzybowy, a wogóle dość słaby choć przyjemny.