DSC09357

w

SCENA TRZECIA

Papkin, później Dyndał sk I.

PAPKIN

po długim milczeniu krzywi się, potem macaj a brzuchu

Tu coś boli. — Oj! aj! piecze —

¹⁰⁵ Ach, to wino! takie męty!

O zbrodniarzu! O przeklęty!

Taką piękną niszczysz różę!

Dyndał ski wychodzi z drzwi lewycH.

Ach, Dyndalsiu, cny człowiectre!

Ach, powiedzcie, czy być może?.

DYNDALSKI Co, czy może?

PAPKIN

Ze ta żmija,

Ten w Rejenta czart wcielony,

Dziś trucizną mnie zabija?

DYNDALSKI

Ej, gdzie znowu!

PAPKIN

Nie wierzycie?

DYNDALSKI

Kto by się tam i łakomił ¹¹⁵ Na waszmości nędzne życie!

PAPKIN

Nic nie będzie zatem złego?j

DYNDALSKI Ej, nie.

PAPKIN

Cześnik mówił przecie.., DYNDALSKI

Ha, to znowu co innego.

Jaśnie panu wszystko w świecie **• Tak jest znane, jakby komu,

MM CZWAHTA

'papkin ■    ' '    .

rzucając się no krzesło

Umrzeć, umrzeć! Wielkie nieba! pc krótkim milczeniu

Lecz gdzież była moja głowa!

Jam go beształ, mieszał z błotem, ^1,1 On traktament¹ miał dać potem; I ten pośpiech jego wielki,

Z jakim wziął się do butelki,

Z jakim nalał lampkę całą.

Jeszcze że mi było mało! —

³ Tak, połknąłem, mam truciznę, Już się z tego nie wyśliznę,

Więc testament mój ułożę — ^z płaczem tiiepr ze sadzonym Potem kupię wieczne łoże,

^1,0 Potem — Reąuiescat in pace.¹ Papkin, ocierając często z łez oc

Potem pogrzeb swój zapłacę

czy, pisze czas jaki.

ek, ugoazcicnle.

traktament (z lac.) Renuleacat In pac

kołu;.

— ZemaU