DSC09886

60 Śu y—wł - Akt III. Scena 6

Oiyon

rótmiei i Jciska/ęc Thrtuffe’o³'

O. dobroci wielka, niesłychana!

Dosyma

Lotne, widzisz?

Damis Więc...

Orgon Cicho!

Dama

Jak to?

Orgon | ^w$ciekł₀$ć, zaślepienie

Orgon Cicho, żmijo!

Twoje wszystkie ataki wiem, co w sobie kryję.

Wszyscy go nienawidzę i wiem dobrze, czemu!

Zooa, dzieci i służba - wszyscy przeciw niemu:

Porusza się bezwstydnie wszelakie sposoby,

Aby się pozbyć z domu tej świętej osoby.

Lecz im więcej będziecie trwać w swoim uporze,

Tym więcej, by go złamać, ja starań dołożę I, aby was zawstydzić, krótkim przedsięwzięciem Dzisiaj ten godny człowiek³⁸ zostanie mym zięciem

Dimk

Siostra ma oddać rękę temu jegomości?

Orgon

lak, łotrze, dziś wieczorem, a zaś wy ze złości    Orgon - tyran

Możecie pęknęć wszyscy! Ja wam wnet pokażę,

Żem tu panem i słuchać macie, gdy ja każę.

Dalej, szelmo, odwołaj, padnij na kolana I za wszystkie oszczerstwa przeproś mi tu pana³⁹!

Parnia

Jak to? Ja mam szalbierza, co zdołał omotać...

9 dwa) mężczyźni klęczący przed sobę tę niezwykle komiczni; komentatorzy przypominają historyczny scenę, gdy księżna de Conde uklękła przed kardynałem de Richelieu, błagaj §c o łaskę dla skazanego na ¹ śmierć księcia de Montmorency, a kardynał uklękł przed nię, błagajęc o przebaczenie, że musi odmówić.

9 pośpiech uzasadniony 9 komedii, raczej nieprawdopodobny w życiu.

9 Orgon ujawnia swój charakter człowieka słabego, pragnącego być tyranem; wreszcie może dręczyć innych i to mu sprawia satysfakcję.

^Słr,?'<W«Ł ..

Órg«>ⁿ    '•^k,%S_{Cena7 6}

^^Jfl’ 00 Tartuffe a

j\fie wstrzymuj mnie, proszę!

Do syna

. Niechaj w domu twego widoku nie znoszę' gyszaj i niech mi noga twoja nie postanie...

Daniis

Odchodzę* ale...

Orgon

f^dzej! Ruszaj stęd, mospanie!

Wydziedziczam cię, łotrze, za twe bezeceństwo.    Orgon

| _na przydatek daję ojcowskie przekleństwo!    wściekłość

(przeklina syna)

^__SCENĄ 7__

Orgon, Tartuffe

Orgon

Znieważać tak człowieka, co swym życiem całem...

Tartuffe

Niech mu niebo daruje, jak ja darowałem⁴⁰!

| 1    Tartuffe-fału

uo Urgona

0, gdybyś wiedział, jakiej doznaję boleści,

Że tak przed bratem moim chcę mnie odrzeć z części!

Orgon

Bracie!

Tartuffe

Tej niewdzięczności już samo wspomnienie Duszy mojej zadaje tak straszne cierpienie,

Takę zgrozę w niej budzi... ach, serce mi pęka...

Mówić trudno... dobije mnie chyba ta męka...

Orgon

biegnąc, cały we łzach, ku drzwiom, którymi wypędził syna Łotrze! Żałuję teraz, żem cię puścił cało,

Do ubić cię na miejscu jedynie przystało!

tym wykrzyknieniu widać cał? obłudę Tartuffe a.

40