DSC09874 (2)

36 S*/f*iyirA - Akt II. Scena 8

Mariann*

IV>n no. etyl w istocie twej nieczułej duszy żadnej luiłzkiej niedoli obraz nie poruszy?

Doryna

\ie w/mszaję mnie ludzie, którzy plotę baśnie, i w m potrzebie tchórzy, tak juk panna właśnie.

Marianna

Lec* o cdi mnie obwiniasz? Źe jestem trwożliwa... Doryna

ł^awdziwa miłość śmielszy w swych żądaniach bywa. Marianna

Dla Walerego wiary gdy chowani tak stalę.

Czyż nie jemu się starać o resztę przystało?

Doryna

Jak to? Ze ojciec panny w zawziętym uporze R>za TartuffeYm świata już dojrzeć nie może I zrywa nagle zwięzęk z dawna ułożony,

Czyi winę w tym ponosi panny narzeczony?

Marianna

Mamże więc mę odmowę jawnę i wzgardliwy Prawdziwych uczuć zdradzić skłonność nazbyt żywę? Mam dla niego, choć serce najlepiej mu życzy,

Zdeptać powinność córki i wstyd mój dziewiczy? Chcesz, by ma tkliwość, w oczach świata tak naganna..

Doryna

Nie, ja wcale nic nie chcę. Widzę już, że panna Chce być żonę Tartuffe’a, i zachodzę w głowę,

Czemu miałabym zwięzki odradzać takowe?

Z jakiej przyczyny zwalczać twoje słuszne chęci?

Doryna-ironicznie o Tartuffle

Nie dziw, że taka partia rałodę pannę nęci.

|ka Tartuffe, ho, ho, to nie żadne bagatele,

Ba, ba, Tartuffe, pi, pi, pi, można to rzec śmiele,

Jest człowiekiem nie lada i przyzna świat cały,

Ze zostać jego żonę to zaszczyt niemały!

Z lak wyraźnę skłonnościę nie myślę wieść wojny.

Jest szlachetnego rodu, rozumny, przystojny,

Twarz ma pulchnę, rumianę i uszy czerwone -Toż cię szczęście z nim spotka niczym nie zmęcone.

Marianna O Boże mój!

Doryna

Świętoszek - Akt II, Scena 3 37

Rozkoszy jakiż płomień żywy Czeka tę, którę pojmie rnęż tak urodziwy! Marianna

Przez litość, przestań mówić tak, ja błagam ciebie I znajdź jakiś ratunek w tej ciężkiej potrzebie' Ustępuję, na wszystko ważę się t_{ym razem}

Doryna

Nie, córka iść powinna za ojca rozkazem,

Doryna -zdrowy rozsądek, krytycyzm

Choćby jej małpę stręczyć chciał zamiast człowieka. O cóż się panna skarży; świetny los cię czeka.

Do rodzinnego miasta męża w koczobryku Nowiutkim zajedziecie; tam poznasz bez liku Jego wujów, kuzynów, a gdy przyjdzie kolej,

Pośród wielkiego świata zasiędziesz powoli: Będziecie odwiedzali w niedziele i święta To panię burmistrzowę, to pana rejenta,

Gdzie na kanapie zajmiesz miejsce honorowe.

W karnawale co uciech! Wcięż rozkosze nowe:

Bal, orkiestra złożona z kobzy, klarynetu,

Czasem małpa uczona, marionetki... Gdzie tu Znaleźć czas na rozrywek tyle...³⁰

Marianna O Doryno!

Radź mi co, zamiast dręczyć, niedobra dziewczyno! Doryna

Sługa panny najniższa.

Marianna

Nie będź tak uparta!

Doryna

Nie, nie! lepszegoś losu z pewnościę niewarta.

Marianna Moja złota!

Doryna

Nie.

Marianna

Wybacz słabości nagannej!

³⁰ wspaniały obrazek z życia prowincji.