DSC09886 (2)

ukształtować nowe relacje między człowiekiem a przyrodą, nauczyć go racjonalnego, odpowiedzialnego, opiekuńczego stosunku do przyrody 1 utrwalić w nim silne przekonanie, że przyroda jest źródłem życia, skłonić go do czynnego zaangażowania w jej ochronę przed wszelkimi niszczącymi siłami.

Dzięki dorobkowi omawianej tu subdyscypliny andragogicznej możliwe będzie podniesienie poziomu kultury ekologicznej społeczeństwa i otoczenie środowiska naturalnego opieką.

Moniki badań andragogiki ekologicznej mogą być także pomocne w ukształtowaniu bardziej racjonalnych, sensownych, uwzględniających prawa natury i potrzeby gospodarcze — relacji między człowiekiem dorosłym a przyrodą. Będą także sprzyjały krytyce i odrzuceniu koncepcji wyłącznie eksploatacyjnego stosunku człowieka do przyrody powstałej na skutek braku wiedzy i zrodzonej z ideologicznego doktrynerstwa polityków i organizatorów życia społecznego.

Andragogika pokojowego współżycia narodów

Powstanie andragogiki pokojowego współżycia narodów

Trwające od wielu wieków wojny lokalne i dwie wojny światowe w XX wieku przyczyniły się do głębszego zrozumienia, uznania i nobilitacji pokojowego współżycia narodów, do uświadomienia sobie przez społeczeństwa i ludzi decydujących o losach państw i narodów, że pokój jest wartością humanistyczną, której należy bronić i czynić wszystko, aby go utrzymać. Jednocześnie wojny i będące ich skutkiem społeczne i osobiste dramaty ludzi (śmierć, kalectwo, utrata mienia), uświadomiły ludziom, że trzeba zwalczać przyczyny wojen, a nie tylko objawy i rezultaty. Są to przyczyny natury ekonomicznej (walka o rynki zbytu i dostęp do surowców), społeczne (nierówność społeczna, podział narodów i państw na bogate i biedne), demograficzne (walka o terytoria, potrzebne do życia np. - hitlerowska idea Lebensraumu), polityczne (dążenie określonych państw totalitarnych do hegemonii i panowania nad światem; klasycznym przykładem takich tendencji był hitleryzm

412