DSCF0006

VI

w języku polskim zbioru pieśni nabożnych.⁵ W 1559 r. objął Groicfc urząd pisarza w sądzie wyższym prawa niemieckiego w Krakowie. Oko}₀ 1567 r. został pisarzem królewskiej komory celnej. W sześć lat później, a w 1573 r., wrócił na swe dawne stanowisko, pobierając jednak nadal l^e pensję dożywotnią, którą mu wyznaczył król Zygmunt III. Umarł około ^ 1605 r. Dokładna data śmierci Groickiego nie jest znana. Pewne jest jednak, że umarł przed rokiem 1605, gdyż w tym właśnie roku ukazała    ^

się praca Groickiego pt. „Obrona sierot i wdów", wydana już jako po-    ^

śmiertna przez jego synów Gabriela i Jana.    ^

Bartłomiej Groicki nie był teoretykiem prawa, lecz wyłącznie praktykiem. Pisząc swoje prace opierał się przede wszystkim na własnym do-świadczeniu i praktyce.    &

Pragnął on ułatwić zaznajomienie się z obowiązującym prawem „tym ¹¹⁰ zwłaszcza, którzy się łacińskim językiem niewiele bawią albo innego krom swego przyrodzonego polskiego nie umieją... i co jest Speculum

Saxonum albo Ius Municipale Maydeburgense nie wiedzą".

Oba wymienione pomniki prawa stanowiły podstawę prawa miej- _k( skiego w Polsce.

Zarówno Zwierciadło Saskie, jak i prawo miejskie magdeburskie    p|

(Weichbild, Ius Municipale) były zbiorami prywatnymi. Zwierciadło    &

Saskie (Sachsenspiegel) było prywatnym spisem prawa zwyczajowego,    p;

którym posługiwano się we wschodniej części Niemiec. Autorem tego    ti

spisu, który powstał między rokiem 1220 a 1235, był rycerz, ławnik są-    p

dowy Eike von Repkov. Praca ta była napisana pierwotnie w języku łacin-skim, ale niebawem została przełożona przez samego autora na język    P

niemiecki. Z pierwotnego tekstu łacińskiego zachowały się do naszych czasów jedynie fragmenty. Natomiast tekst niemiecki Zwierciadła Saskiego, który składa się z dwóch części: prawa ziemskiego (Landrecht) i z prawa lennego (Lehnrecht), zachował się w całości i rozpowszechnił szybko głównie dlatego, że pisany był w języku dostępnym dla wszystkich.

■—^ W braku oficjalnej kodyfikacji Zwierciadło Saskie zdobyło sobie tak znaczną powagę w praktyce sądowej, że z czasem zapomniano, iż jest to zbiór prywatny, a nawet zaczęto je uważać za oficjalny zbiór prawa.⁶ W XIV w. część pierwsza Zwierciadła, obejmująca prawo ziemskie -

@>

⁵    Patrz: Michał Wiszniewski: Historia literatury polskiej. T. VI, s. 491 ^c^¹i Bronisław Chlebowski: Śpiewnik Bartłomieja Groickiego. Z wieku Mikołaja

Reja. Księga Jubileuszowa 1505—1905. Część druga, s. 37 i nast.

⁶    O powadze, jaką cieszyło się Zwierciadło Saskie, świadczy fakt, że stało się ęnono wzorem i podstawą do analogicznych spisów prawa w innych częściach Niemiec, _{D D} a mianowicie dla Zwierciadła Niemieckiego (Deutschenspiegel) i Zwierciadła Szwab-Q^5)skiego (Schwabenspiegel).