DSCF0026

ROZDZIAŁ II

Gdy już—jak się nam wydaje — obudziliśmy zainteresowanie Czytelnika, czas na skreślenie noty biograficznej¹ szwedzkiego bohatera XVII w.

Eryk Jónson Dahlbergh urodził się, jak sam podaje, w stolicy Kkpaźr dziernika 1625 r. Dom, miejsce jego urodzin, przy Stora Gramunkegrand w Sztokholmie nie zachował się, dawno został zburzony.

Ojciec Eryka, Jóns Eriksson Dahlbergh, z zawodu ziemianin, pełfiił obowiązki starosty w Vastmanlandzie, Dalarnie i Varmlandzie. Nie posiadał tytułu szlacheckiego. Matka, Dorota Matsdotter, również pochodziła ze starego rodu właścicieli ziemskich.

W roku 1629 czteroletni Eryk stracił ojca. Matka z trojgiem dzieci przeniosła się do rodzinnego dworu Hanevad w Vastmanlandzie. W tym roku rozpoczyna się edukacja małego Eryka u pastora w parafii, do którego zaprowadziła go matka, aby się wcześnie „we wszystkich chrześcijańskich cnotach i wiedzy książkowej zaprawiał”². Siedem lat trwała krajowa edukacja Dahlbergha. Kłopoty rodzinne i finansowe matki zmuszały ją do częstych zmian miejsca pobytu i przeprowadzek wraz z dziećmi. Eryk uczęszczał czas pewien do szkoły diecezjalnej, a następnie do szkół-w Vas-teras, Uppsali, Norrkoping i Sóderkóping. Te liczne wędrówki po różnych, szkołach, zmiany pedagogów i kolegów nie wywarły ujemnego wpływu na dziecku wybitnie zdolnym i towarzysko wyrobionym. Przeciwnie, uczyły je zdolności przystosowania, rozwijały jego inteligencję. .Wśród innych zalet czysty, dobry głos, uzdolnienia muzyczne jednały mu przyjaciół wśród kolegów i nauczycieli. Pisze, o tym w swym Pamiętniku: „Bóg i natura obdarzyły mnie miłym głosem, tak że wkrótce zostałem uznany za najlepszego śpiewaka w całej szkole i dlatego przez każdego byłem łubiany”?.

Półsierota stracił również i matkę, mając lat zaledwie dziesięć. Opiekunem chłopca został jego wuj, Eryk Svanfelt, urzędnik skarbowy. Wuj nadał wykształceniu bardziej „realistyczny” charakter. Wysłał chłopca do Hamburga, do szkoły „buchalteryjnej”, aby tam pogłębił wiedzę w pisaniu, rachowaniu i nauczył się prowadzenia ksiąg gospodarczych i handlowych⁴.

19