DSCF2129 (2)

88

Zmniejszenie niekorzystnego wpływu narostu na chropowatość powierzchni można dokonać przez wprowadzenie do strefy skrawania odpowiedniego' płynu obróbkowego [4.4j. Powoduje to zmniejszenie tarcia wióra o powierzchnię natarcia i materiału obrabianego o powierzchnie przyłożenia narzędzia, przyczyniając się do zmniejszenia chropowatości powierzchni obrobionej.

W przypadku obróbki materiałów gdzie narost nie powstaje, chropowatość rzeczywista może być również większa od teoretycznej (rys. 4.9). Przyczyną tego Jest duże tarcie przedmiotu obrabianego o ostrze w pewnym zakresie prędkości,powodujące szczepienia adhezyjne i mikropęknięcia powierzchni obrobionej (krzywa ABC na rys. 4.9)^jJeżeli mikropęknięcia powierzchni obrobionej nie występują, zależność chropowatości od 'prędkości skrawania ma przebieg monotoniczny (linia ciągła).

W zakresie małych wartości posuwójt^p < 0,10 mm/obr) różnice mtędzy

wartościami R ₊ i R są znaczrie (rys.4.10). W tych przypadkach należy Zl    z

uwzględnić odkształcenie sprężyste niezeskrawanej warstwy o grubości ^am^_n» Wówczas przy łukowym odwzorowaniu ostrza wartość R^ zbliżoną do rzeczywistej R_z oblicza się ze wzoru P.H. Brammertza [4.11J

gdzie:    a_fflin = k • r_n; (k = 0,1 7 1,0 r_n); r_n - promień zaokrąglenia kra

wędzi skrawającej

Rys.4.10. Zależność chropowatości teoretyoznej R^ i R . oraz rzeczywistej R_z od posuwu p dla odwzorowania łukowego ostrza

Przykładowo przedstawiono na rys. 4.11 porównanie przebiegów chropowatości teoretycznej i rzeczywistej (profilogramu) po toczeniu przy różnych wartościach posuwów i łukowego odwzorowania ostrza w materiale obrabianym.

Rys. 4.11. Teoretyczny i rzeczywisty profilogram powierzchni przy różnych wartościach posuwa p

Rys.4.12. Przebiegi wpływu zużycia ostrza hp(VB) na chropowatość powierzchni obrobionej i według dotychczasowych badań [4.12]