088

88

Zmniejszenie niekorzystnego wpływu narostu na chropowatość powierzchni można dokonać przez wprowadzenie do strefy skrawania odpowiedniego płynu obróbkowego [4.4j. Powoduje to zmniejszenie tarcia wióra o powierzchnię natarcia i materiału obrabianego o powierzchnie przyłożenia narzędzia, przyczyniając się do zmniejszenia chropowatości powierzchni obrobionej.

W przypadku obróbki materiałów gdzie narost nie powstaje, chropowatość rzeczywista może być również większa od teoretycznej (rys. 4.9). Przyczyną tego jest duże tarcie przedmiotu obrabianego o ostrze w pewnym zakresie prędkości,powodujące szczepienia adhezyjne i mikropęknięeia powierzchni obrobionej (krzywa ABC na rys. 4.9). Jeżełi mikropęknięeia powierzchni obrobionej nie występują, zależność chropowatości od 'prędkości skrawania ma przebieg monotoniczny (linia ciągła).

W zakresie małych wartości posuwów (p < 0,10 nun/obr) różnice między wartościami R _t i R_z są znaczne (rys.4.10). W tych przypadkach należy uwzględnić odkształcenie sprężyste niezeskrawanej warstwy o grubości Wówczas przy łukowym odwzorowaniu ostrza wartość    zbliżoną do rzeczy

wistej R_z oblicza się ze wzoru P.H. Braramertza [4.11J

(4.12)

gdzie:

^amin * ^k ’ ^rni (^k * °»¹ t 1,0 r_n); r_n - promień zaokrąglenia krawędzi skrawającej

Rys.4.10. Zależność chropowatości teoretycznej R^ i R ^ oraz rzeczywistej R_z od posuwu p dla odwzorowania łukowego ostrza

Przykładowo przedstawiono na rys. 4.11 porównanie przebiegów chropowatoś-: ci teoretycznej i rzeczywistej (profilogramu) po toczeniu przy różnych wartościach posuwów i łukowego odwzorowania ostrza w materiale obrabianym.