DSC06880 (2)

W kształceniu i dokształcaniu pedagogicznym biorą również udział w naszym kraju takie instytucje, jak Towarzystwo Wiedzy Powszechnej, Liga Kobiet, Związek Nauczycielstwa Polskiego. Kształcenie pedagogiczne rodziców upowszechniło się w dużej mierze żywiołowo w całym naszym kraju. Słabą stroną tej społeczno-pedagogizacyjnej działalności wśród rodziców byl dotychczas brak koordynacji całej działalności pedagogizacyjnej oraz brak należycie przygotowanych programów opartych na zasadach naukowych i dostosowanych do środowiska społecznego rodziców.

PRZYGOTOWANIE DO ŻYCIA W RODZINIE I KULTURY WSPÓŁŻYCIA MŁODZIEŻY DORASTAJĄCEJ

W ostatnich latach kształcenie i dokształcanie pedagogiczne rodziców w Polsce weszło w nowe stadium, gdyż Ministerstwo Oświaty i Wychowania wprowadza eksperymentalnie do ostatnich klas szkół średnich ogólnokształących i zawodowych przysposobienie do życia w rodzinie młodzieży dorastającej. Ta nowa forma pedagogizacyjna przyszłych kandydatów na rodziców oparta jest na podstawach naukowych i wiąże się z całokształtem działalności pedagogicznej szkoły średniej ogólnokształcącej i zawodowej.

W przysposobieniu do życia w rodzinie uczniowie ostatnich klas szkół średnich ogólnokształcących i zawodowych mają poznać następujące zagadnienia (w ujęciu programu przysposobienia do życia w rodzinie):

Osobowość człowieka, podstawowe czynniki kształtujące osobowość i postawę osobowości, mechanizm funkcjonowania stosunków międzyludzkich w ustroju socjalistycznym.

Rozwój osobowości w wieku młodzieńczym oraz funkcja kryteriów wartości i norm moralnych w kształtowaniu osobowości.

Stosunki międzyludzkie w grupie rówieśniczej i problemy przyjaźni.

Organizacja życia w rodzinie.

Działalność instytucji wspomagających rodzinę w wypełnianiu jej zadań.

Podstawy prawne rodziny.

Złożoność i bogactwo życia psychicznego człowieka, niepowtarzalność człowieka jako jednostki.

Socjalistyczne normy etyczne w życiu rodzinnym, zawodowym i społecznym.

Wartość konstruktywnych i harmonijnych stosunków międzyludzkich w rodzinie, w szkole, w zakładzie pracy, w organizacji społecznej i politycznej.

Istota szczęścia człowieka w zaspokajaniu potrzeb, pragnień i dążeń zgodnie z zadaniami i perspektywami społeczeństwa socjalistycznego.

Humanistyczny i odpowiedzialny charakter współżycia rodziców.

Znaczenie wieku młodzieńczego dla ogólnego rozwoju osobowości i pomyślnego startu życiowego.

Znaczenie życia rodzinnego dla zaspokojenia potrzeb członków rodziny i społeczna jej funkcja.

Podstawowe problemy współżycia człowieka w rodzinie i społeczeństwie, do którego należy:

a)    Socjalistyczne zasady współżycia ludzi w rodzinie i społeczeństwie — poszanowanie godności życia, zdrowia, własności, opiekuństwa, tolerancji.

b)    Kultura współżycia społecznego, dojrzałość moralna, respektowanie zasad i norm współżycia w kształtowaniu prawidłowych stosunków międzyludzkich.

c)    Potrzeby człowieka i ich wpływ na postępowanie.

d)    Postawa człowieka wobec siebie, wobec innych ludzi, wobec świata wartości i przedmiotów jako jeden z czynników regulujących zachowanie jednostki.

e)    Stosunki międzyludzkie i kontakty między ludźmi oddziaływające na kształtowanie się ocen, uczuć i wzajemnych postaw w rodzinie, w szkole, w zakładzie pracy.

f)    Przyczyny konfliktów w stosunkach między ludźmi z powodu braku poszanowania zasad współżycia społecznego, poszanowania godności, życzliwości, zaufania, odpowiedzialności.

g)    Nieprawidłowości i deformacje życia społecznego: znieczulica, zawiść, dwulicowość, brak tolerancji i ich negatywny wpływ na stosunki międzyludzkie.

h)    Prawidłowe stosunki między ludźmi i wartościowe społecznie postawy moralne jako nieodzowny element kultury socjalistycznej.