DSCF3819

IM ;tl(* vHO tylko jest pOMadac/CUl Wt/Jl skortc/Oliej, 11H*|I|

wątpliwościom. IJc/crt jesl Ul iic/mem rzeczywiście, mc p<>U^ąnti>,t, / radościi) situ lut nauk, któic odsłaniani przed mm tu, co p_t. t’/u\V{il i czego prngtujl, Metoda II i 'A /*/«/#/ nauki tn meiciilycznu _nil.

(

_________

wych. Wiedza jest tu 0 wiele bardziej twoi/ona ni/ odki cwana i wysiłek iic/nii) niewspółmiernie większy, mlcpl nie jest bowiem „o. twoit\” na naukę, lec/ programowo nieufny i \vi|Ipiipy, Nauc/ycicl wie, Ze prawdy nie wystarczy /nać, trzeba ji) pr/e/yc ; Ze ostatecznym kryterium test subiektywne, wewnętrzne pi/ckoname. „Jeśli mmcl zaszczycasz tytułem MisttigogUi sam weZ pochodnią intuicji, gdyzl be/ mej hed/icmy ro/lrijcuć się w mroku o r/cc/y Niewyrażalne ; Nic będę mógł prowadzić cię, juk to sobie wymarzyłeś, przez bramy w tym por/i|dku misteriów iiuiyjsko iraóskich. Wpruwd/ie mógłbym I dobrać z mego >yet;i róZnych opowieści i misternie poilprowml/ir ic pod ten schemat, Byłaby to literatura, sztuc/ność mlatna i mozcl pomekijd bawiijca umysł, Ale >yeic nic wiedzie prze/ bramy ic, I ani w tym por/i(vlku, ani w tej liczbie"'⁷. Sam nauczyciel też mci jest monolitycznie niezmienny; on równic/ ks/tnltnje sic w polemice, j ujawnia te same wahaniu i wątpliwości, które posiada ne/eń < > j stateczne zwycięstwo jest zwycięstwem i osiągnięciem ich obu

Koncepcja Zyua nustcimm, dt|Z.i)CCgo przez negacje i destrukcję do Wolności, do osuigniecia „Woli Olbrzyma", by In wspólni) w las nosci,) „prometejskiego" nmlu polskiego modernizmu. Postulał pi a w d\ jako jedności zbudowanej aktem woli nu spr/oczuościuch, kou cepęju indywidualizmu juko mocy i wolności; uulywnluali/m. który w apogeum swoim zwraca jednostkę wspólnocie to wspólna tiość

Hl'1/olłi heroiatycznąl Jellcnty, Mlcińskiego, Udrskicgo \y_/n, w po»i«wy heroiatycznąl Juko „woli ku potędze" odnajdują oni w%/ _w |ilcr«tiur/«? romantyc/nę), Jellcnty koncepcja prometeizmu |.tk„ „<»

,i*wy twńrc/^l > tragicznej /urazem josi polac/cntcm tndywułuułi/mu Mimowicd/y > zdolności odc/.uwuniu cierpień całego kwttitu Ipm n_mlll lutem Zijd/v życia jako żiplzy realizowaniu „Ideału ws/cchlud/kicao" jego werbli „biografii prometejskiej" tnW/e odnujduje wzór idealny w Królu Duchu, w dziejach Popicia Wartość tej htogrolli bowiem in mc /wycięstwu sunie, lec/, odwaga i energia walki „ciemienia i męki, szemraniu Atlasów, zburc/ouych dźwiganiem wyroc/nyili posłannictw. zbrodnie spełniane pomimo i sianie drugi ku pr/y* włości iiupnini i grzechem, ciągło rany krwawe, /udawane ojc/yż* mc lub przemoce mul Jej sumieniem i dus/i|”, które „składnia mc aa Króla-Ducha"'*.

/ycie-misterium, któro akonitruowal w swo|ei twtSrc/okct Mam

iki, odwołldUC się przy tym do poematu Słowackiego, odpowiada

dokładnie zmitoiogizowunqj hiogrulłi Mickiewicza, jaku naiiiMil c*ń

'ki w Momilwaelr. Nic aamc wzory były więc ważne, lecz trei

iukic odnajdywali w romantyzmie miodopolicy pisaize W kw

„patronatu" Słowackiego lub Mickiewicza (imai

\    ...    ^v,wrB*¹ za etyczną prze

wagę Mickiewicza uważa wialnie możliwość odwoi-mm _v,. i biografii, nie twórczolci. „Co u Słowackiego było widzeniem, u Mickiewicza staje się'w, co u pierwszego było treścią literatury, u drugiego było trefcie tyciu Biografia literacka lo oddziaływanie artystyczne na innych, biografia rzeczywista to najcenniejsze ml d/iaływanie bezpośrednio etyczne, Wartość, cel i etapy biograłli mj nntomfast takie samo, a więc szukanie prawdy jako jedności, icj Mimcj prawdy syntetyzującej aprzec/ności, do której du/.i bohutero* wie Micińakiego. Albowiem „prawda ma to do siebie, le'wyswoba (l/a, daje życic i rozrost duchowi; ule prawdę laka trzeba pi/e-Z.yć, trzeba /uświadczyć jej całt) swoja istota ¹ poświęca dla niej prawdę siani" ^M|,

/btulow.mej pr/cz Micirtskicgo opozycji między anhcllicznym a lueyferycinym Kiólcm Duchem odpowiada (iórskiego koucc|V|»i ge niuszu wyzwolonego i wyzwalającego Pierwszego znamionuje czyś*

⁴ li* IU* u In lh uhl Jullu.n Słowacki, s 141 ^w \ (mi iki Manialwtił, * II’

⁴⁰ Jw , i 2s