DSC06895 (2)

42 Konrad Hb/ienrod— IV

Przecież nie wszyscy — o! nie. na Peruna! Jeszcze są w Litwie — jeszcze wam zaśpiewam... Precz mi z tą lutnią — zerwała się struna.

Nie będzie pieśni — ale się spodziewam.

I⁷³°l Ze kiedyś będą... dziś — zbytnie puchary... Zanadto piłem — cieszcie się — i bawcie.

A ty Al., jnanzor, — precz mi z oczu, stary — Precz mi z Al banem — samego zostawcie!"

Rzekł i niepewną powracąjąc drogą Znalazł swe miejsce, na krzesło się rzucił,

Jeszcze coś groził; uderzywszy nogą,

Stół z pucharami i winem wywrócił.

Na koniec osłabł, głowa się schyliła Na poręcz krzesła; wzrok po chwili gasnął i⁷⁴°l I drżące usta piana mu okryła,

I zasnął

Rycerze chwilę w zadumieniu stali,

Wiedzą o smutnym nałogu Konrada,

Że gdy się winem zbytecznie zapali,

W dzikie zapały, w bezprzytomność wpada.

Ale na uczcie! publiczna sromota!

Przy obcych ludziach, w bezprzykładnym gniewie! Kto go podniecił? Gdzie ów wajdelota?

Wymknął się z ciżby i nikt o nim nie wie.

jggJKM

mtf;_wojna* I

Wojna³⁶ — już Konrad hamować nie zdoła moedów ludu i nalegań rady; oawno już cały kraj o pomstę woła |g Litwy napaść i Witołda zdrady.

Witołd, co wsparcia u Zakonu żebrał I pla odzyskania wileńskiej stolicy,

Teraz po uczcie, gdy wieści odebrał,

2e wkrótce ruszą w pole Krzyżownicy, Zmienił zamiary, nową przyjaźń zdradził [io] i swych rycerzy tąjnie uprowadził.

W 7^aTr>łri Teutonów. leżące po drodze, Wszedł z wymyślonym od Mistrza rozkazem, A potem, oręż wydarłszy załodze,

Wszystko wyniszczył ogniem i żelazem. Zakon, i wstydem, i gniewem zagrzany, Krzyżową wojnę podniósł na pogany. Wychodzi bulla; morzem, lądem płyną Nieprzeliczone wojowników roje,

Możni książęta, z wasalów drużyną, l²⁰) Czerwonym krzyżem ozdabiają zbroje;

A każdy na to swe życie poślubił.

Aby pogaństwo ochrzcił — lub wygubił._

Poszli ku Litwie; i cóż tam sprawili? Jeśliś ciekawy, wynidź³⁷ na okopy, Spójrzyj ku Litwie, gdy się dzień nachyli, Zobaczysz łunę, co niebieskie stropy Krwawym płomieni rucząjem obleje,

Oto są wojen napaśniczych dzieje;

37 ^Wyd*^rz«ni* opisywane wyjdź.

w tej części rozgrywają się prawdopodobnie na przełomie lat 1292—1293.