DSCF6632

220

3. Dobroć obwodu

Szerokością pasma Aro obwodu nazywa się szerokość krzywej rezonansowej »/v„ w punkcie „mocy połówkowej”, tzn. dla v/v_M, = 1/^/2. Dobroć obwodu określana jest jako stosunek częstości rezonansowej do szerokości pasma:

Q =

<°o Aro

(10)

Dobroć obwodu z rzeczywistą indukcyjnością można oszacować ze wzoru, który przytaczamy bez wyprowadzenia:

HiRiii	mJ.	r	di)
Ostatnie wyrażenie ulega radykalnemu uproszczeniu bardzo dużego Rs. Otrzymujemy wzór^1:			dla przypadku
lónfi- "°^LRs~^1^cf> v2Rl			02)

Podobnie proste jest wyrażenie na dobroć dla obwodu z cewką idealną:

4. Pomiary

Pomiary polegają na zbadaniu zależności napięcia wyjściowego U^, (napięcie wejściowe U^, powinno pozostawać stałe w czasie pomiarów) od częstości:

1 1 1 -A/*, a moc tracona -KJj

£/wyj. -    —

Dodatkowo należy zmierzyć R_s, Ru ^c_¹ L <>^eśIi odpowiednie wartości nie ostały podane przez prowadzącego zajęcia).

Opracowanie

Opracowanie polega na wykreśleniu zależności v(©) po jej uprzednim „unormowaniu”, tzn. na wykreśleniu zależności v/v_miix od ©/©₀.

Na wykresie należy umieścić także krzywą przewidywaną dla przypadku cewki idealnej (wzór 9) oraz po uwzględnieniu tylko trzech pierwszych alożeń (wzór 8). W oparciu o wykres znajdujemy również dobroć układu (wzór 10), którą należy porównać z obliczonymi wartościami Q, i Q_r

Pytania

1.    Znaleźć przesunięcie fazowe dla równoległego obwodu LC w przypadku, gdy RJX_l « I. Jaką wartość ma przesunięcie fazowe dla © = ©₀?

2.    Dlaczego mówi się o rezonansie „prądów” w związku z równoległym obwodem LC i rezonansie „napięć” w obwodzie szeregowym?

E—12- Badanie obwodów logicznych (30, 31) 1. Wstęp

Spośród najczęściej stosowanych układów pozycyjnych* — szesnastkowego, dziesiętnego, ósemkowego i dwójkowego, dziesiętny jest najbardziej rozpowszechniony (pozostałością innych układów są np. relacje pomiędzy

* W układzie pozycyjnym o podstawie b; n +1 - cyfrową całkowitą liczbę nieujemną można przedstawić w postaci

* - («» ^a.-,.....o₀) - £0^.

o

gdae 0 <a,<ł>. Nazwa układu związana jest z wartością podstawy b; np. liczba 101 oznacza w układzie dwójkowym

Je = 1 -2² +0-2¹ + 1 -2° = 5.

1

Wzór 12 można uzasadnić następująco (z dokładnością do czynnika liczbowego): z ogólnego określenia dobroci jako iloczynu częstości rezonansowej i stosunku energii zmagazynowanej w ciągu jednego okresu do średniej mocy traconej, mamy:

Energia zmagazynowana ma wartość

(/„ oznacza amplitudę prądu sinusoidalnego w obwodzie). Ostatecznie więc dobroć obwodu QI o>oL/R_l.