Spektrofotometria absorpcyjna UV/VIS jest to metoda analizy instrumentalnej polegająca na wykorzystaniu zjawiska selektywnej absorpcji promieniowania nadfioletowego (UV) i widzialnego (VIS) przez badaną substancję do jej wykrywania i ilościowego oznaczania.
Podstawową zależnością wykorzystywaną w spektrofotometrii jest prawo Lamberta-Beera
A = log ° = e • b • c
gdzie:
A - absorbancja.
I0 - natężenie promieniowania padającego na próbkę,
I - natężenie promieniowania po przejściu przez próbkę, e - molowy współczynnik absorpcji,
b - grubość warstwy pochłaniającej,
c - stężenie molowe roztworu.
Oznaczenia ilościowe opierają się na wykorzystaniu liniowej zależności absorbancji od stężenia. Pomiary absorbancji dokonywane są za pomocą spektrofotometrów. Spektrofotometry UV VIS można podzielić na spektrofotometry klasyczne i spektrofotometry z detekcją nowoczesną. W spektrofotometrach klasycznych monochromator znajduje się przed próbką. W celu otrzymania widma absorpcji przez badaną próbkę przepuszcza się kolejne wiązki światła monochromatycznego, które sukcesywnie dochodzą do detektora. Zarejestrowanie całego widma absorpcji w zakresie całego widma absorpcji w zakresie UV-VIS trwa kilka minut.
W ostatnich latach wprowadzono do użytku spektrofotometry z detekcją równoczesną nazywane też spektrofotometrami z matrycą diodową (ang. diodę arrays). W takich spektrofotometrach przez próbkę przepuszczane jest promieniowanie polichromatyczne, które następnie jest rozszczepiane i całe widmo pada równocześnie na matrycę