Orzeczenie
Czasowniki pełnią w zdaniu funkcję .orzeczenia. Podobnie jak w języku, polskim orzeczenie w języku łacińskim może być:
a) czasownikowe, czyli proste, wyrażone za pomocą formy osobowej czasownika, np.: czytam książkę Hjlarum lego;
b) orzeczenie imienne, czyli złożone, które składa się z .łącznika i orzecznika, np.: Collega medicus est—Kolega jest lekarzem; est jest łącznikiem, medicus orzecznikiem rzeczownikowym. Humus arida est — ziemia jest sucha, arida orzecznik przymiotnikowy. |
Uwaga 1. Orzecznik w języku łacińskim zawsze zgadza się z podmiotem w przypadku (jeżeli jest rzeczownikiem) oraz w rodzaju, i liczbie (jeżeli jest przymiotnikiem).
Końcówki osobowe czasów niedokonanych strony biernej
.'.,'Singularis |
< Pluralis | |
1 os. |
-^ś~r |
■mur |
2 oś. |
-ris |
-mini |
3 os. |
-tur |
-ntur |
Indicativus praesentis passiyi
Koniugacja I (a)
1 oś.
2 os.
3 os.
Singnlaris |
Pluralis |
laudo-r jestera chwalony -a, -e lauda-ris lauda-tur |
lauda-mur lauda-mini lauda-ntur • |
Koniugacja II (e)
1 os.
2 os. 1 os.
doceo -r jeste/n uczony -ąfae ' |
doce-mnr |
doce-ris |
■ docę-mlni |
doce-tnr |
doce-ntur |
%09. *ÓS.? 3 os. |
lego-r jestem czytany -a, -e leg-ó-ris leg-i-tur |
leg-i-nmr leg-i-mlni leg-u-ntur |
Koniugacja IV (i) | ||
p os. |
audio-r jestem słuchany -a, -e |
audi-mur |
2 os. |
audi-ris |
audi-mini |
3 os. |
audi-tur |
audi-u-n tur |
Infinitivus praesentis passivi
Koniugacja I (a) |
Koniug. II (e) |
i Koniug. Ul (spółgł.) |
Koniug. IV (i) |
laudąyi f. byćr. chwalonym |
doce-ri być uczonym |
leg-i być czytanym |
audl-ri być słuchanym |
Zestawienie trzech typów deki. HI
ni Casus |
1 Singularis |
Pluralis | |
masc. fem. neutr |
masc. |
fem. neutr. | |
• Nom. i| ^ Gen. - /' Dat. |
różne zakończ, -is -i |
-es |
-a(-ia) -um (ium) -ibus |
Aęc. Abl. |
-em ("i111) jak nom. -e(-i) jak nominatiyus |
-es |
-a(-ia) •ibus |
Vóc. , |
-es |
-a(-ia) |
135