DSCN1050 (2)

38* Ł KONSTRUKCJA KABRZEZY OPOROWYCH

wpuszczać w belkę tak. aby koniec śruby nie wystawał poza lico belki, a nawet aby był o 1,5—2 cm cofnięty, co pozwala na założenie łaty (tzw. ..zadekowanie"). Najczęściej jednak, zarówno ze względu na oszczędność na robocizn :e, jak i na obawę nadmiernego osłabienia belki, sposobu tego również się nie stosuje, lecz na belkę kleszcza odwodnego nabija się dodatkową belkę ochronną z wyrobionymi w odpowiednich miejscach gniazdami. Grubość belki powinna być taka, aby pomiędzy końcem śruto v a po wierzchnią belki pozostawało ok. 5 cm. Belkę tę przybija się gwoździami (rys. 5.81).

Jeżeli nabrzeże wyposażone jest w pale odbojowe, możną z opisanych środków ostrożności w ogóle zrezygnować.

Wymiary belek kleszczowych wynoszą od ¹-/s do ^7s'x>, zależnie od momentów, jakie im wypada przenosić. Mimo że zginane są w płaszczyźnie poziomej, zakłada się je wyższym bokiem do pionu.

Kleszcze powinny składać się z możliwie długich sztuk drewna (minimum ok. 6 m), łączonych na podwójny zamek ciesielski (ewentualnie

Hys. 5.62. Przykrycie wierzchu ścianki drewnianej, obciętej w pobliżu poziomu wody 1 — fa-bjg, 2 — taty 4/6 on, csMn

w tzw. „piorunowy znak” z klinem), związany dwiema śrubami, założonymi pionowo. Styki dwu sąsiadujących ze sobą belek tych samych kleszczy powinny mijać się wzajemnie przynajmniej o 1 m. Przy konstrukcjach o mniejszym znaczeniu do kleszczy mogą być użyte zamiast krawędzia-ków — połówki.

Najprostsze przykrycie obciętego końca ścianki szczelnej przedstawione jest na rysunku 5.82. Wierzch ścianki, obcięty równo z górną powierzchnią kleszczy, przykrywa się dla ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi dyliną grubości 8—10 cm, łączoną poziomo na pół wpust lub wpust kątowy. Dla zapewnienia przewiewu i łatwiejszego wysychania, dylinę tę

przybija się nie bezpośrednio do kleszczy i ścianki, ale na taforfi (no. ^;. cm) rozmieszczonych co 25 do 30 cm. Powstałą szczelinę od stronu gruntu zasłania deska przykrywająca (np. ³,;*)- Laty pośrednie powinny być nierównej grubości na obu swoich końcach, tak aby dylina miała pewien nieznaczny spadek ku wodzie.

Jeżeli wierzch ścianki leży poniżej granicy gnicia, opisane wyżej środki ostrożności są zbędne, a nawet mogą być szkodliwe, należy bowiem raczej starać się o to, aby drewno pozostawało stale wilgotne i nie wysychało.

Jeżeli ścianka ma być uchwycona u góry oczepem betonowym lub żelbetowym, wówczas obcina się ją na 10 do 20 cm nad górną powierzchnią kleszczy. Ponieważ oczep narażony jest na różne siły boczne, musi być odpowiednio związany ze ścianką i kleszczami, a przy większych wysokościach powinien być osobno zakotwiony.

Oczep żelbetowy robi się zwykle nieco szerszy niż górna powierzchnia kleszczy (np. 10 do 15 cm z każdej strony), co pozwoli założyć główną krawędź nabrzeża w linii _prostej, niezależnie od krętego zwykle przebiegu ścianki szczelnej.

Oczep zbroi się co najmniej czterema wkładkami konstrukcyjnymi (® 14 do 20 mm), przebiegającymi poziomo w pobliżu naroży i związa-

{-—-#

Rys. 5.83. Zakotwienie oczepu w kleszczach za pomocą strzemion

1 — strzemiona (0 8 mm, co 20 cm), 2 — strzemiona kotwiące (0 14 mm, co l m) nymi strzemionami prostokątnymi. Dla lepszego związania ze ścianką strzemiona można przepuścić przez otwory wywiercone w stałych odstępach (mniejszych niż połową mniejszego boku oczepu), w wystającym nad kleszcze końcu ścianki.

Dodatkowe zakotwienie oczepu w kleszczach można uzyskać wypuszczając z kleszczy do oczepu pionowe śruby z nakrętkami u dolnej po-