DSCN1062

464 5. KONSTRUKCJA NABRZEŻY OPOROWYCH

legie do nabrzeża. Każdy ściąg zakotwiony jest w osobnej płycie, mającej stosunkowo niewielką szerokość mierzoną równolegle do krawędzi nabrzeża. Płyty takie, nawet do nabrzeży o ściankach drewnianych, wyko-

464 5. KONSTRUKCJA NABRZEŻY OPOROWYCH

Rys. 5.113. Nabrzeże oczepowe z płytą kotwiącą żelbetową

| — pionowy przekrój poprzeczny nabrzeża, b — płyta kotwiąca w przekroju i widoku, c — szczegół połączenia ściągu z płytą

przekrój poprzeczny

Rys. 5.114. Układy zespołów zakotwień

11

i

a — zespoły kotwi obok siebie po X na każdym ściągu, b — zespoły kotwi jedna za drugą 1 — kotew, 2 — cięgno (ściąg), 3 — kotwione nabrzeże

nu je się dziś przeważnie jako żelbetowe i prefabrykowane (rys. 5.113). Spotykane jednak bywają też płyty stalowe.

Na jednym ściągu osadzona jest zwykle 1 płyta (rys. 5.114a), spotykane są jednak także ciągi (2-^-3) płyt na tym samym ściągu jedna za drugą w odpowiednich odstępach (rys. 5.114b).

Gdy z obliczeń wymiary płyt wypadają zbyt duże, może się okazać tańsze i łatwiejsze w wykonaniu zastosowanie ściany ciągłej, równoległej do krawędzi nabrzeża. Ścianę tę, poprzerywaną co ok. 10—15 m dylatacja-mi, wykonuje się zwykle na miejscu jako żelbetową. Czasami wykonuje

Rys. 5.115. Nabrzeża oczepowe [25]

a — ze stalowymi płytami kotwiącymi, b — ze stalową ażurową ścianą kotwiącą z brusów zetowych. Obok szczegóły połączeń

się też ciągi 2—3 ścian równoległych, ustawianych w stosowanych odstępach jedna za drugą.

Gdy ściąg leży zbyt płytko, a grunt leżący powyżej stawia za mały opór, można zakotwienie rozwiązać za pomocą równoległej do krawędzi nabrzeża drugiej ścianki szczelnej, wbitej na potrzebną głębokość, uchwyconej od góry kleszczami, jak ścianka główna, i połączonej ściągami z tą ostatnią.