DSCN1060 (2)

400 5. KONSTRUKCJA NABRZEŻY OPOROWYCH

rżeń. Na sworzniu tym osadza się płaskowniki przegubowego łącznika do ściągu. Po wbiciu brusa, gdy opisane połączenie znajdzie się na odpowiedniej głębokości, praca nurka ogranicza się do prostej czynności założenia łącznika, sworznia i przetyczek. Wadą tego rozwiązania jest konieczność gęstego rozłożenia ściągów. Ponadto, wobec możliwych niespodzianek w gruncie i w konsekwencji niejednakowej głębokości wbicia wszystkich brusów ścianki, nie zawsze połączenia ściągów ze ścianą wypadają na równej głębokości.

W ostatnich latach zaczęto za granicą stosować ściągi ze stalowych lin plecionych (kabli). Jako bardziej giętkie, znoszą one znacznie większe ugię- ■ cia niż ściągi prętowe (odchylenia do 5°), bez szkody dla siebie i stosowane są zwłaszcza przy nabrzeżach posadowionych na słabych, a szczególnie na nieskonsolidowanych gruntach. Wykonuje się je ze stali St 140— —150, wykazującej średni moduł sprężystości 1 500 000 kG/cm². Ze względu na ich dużą rozciągliwość muszą one ulec wstępnemu naciągowi, ponadto musi być zapewniona możliwość dodatkowego napięcia ściągu już po jego wykonaniu.

Rys. 5.109. Ściąg kablowy w rzucie pionowym [38]

1 — ścianka szczelna, 2 — połączenie ściągu ze ścianką z zastosowaniem podkładki przegubowej, 3 — wieniec z ceowników (oczep dolny), 4 — prętowa końcówka ściągu, 5 — zamek rzymski, < — główka linki stalowej, 7 — ściąg kablowy (linka stalowa), 8 — ścianka kotwiąca, 9 — wieniec żelbetowy (lub blok betonowy) przy ścianie kotwiącej

Rys. 5.110. Połączenie kabla ze ścianką kotwiącą (ścianka osadzona w słabyr gruncie — punkt zaczepienia ściągu położony mimośrodowo) [28, r. 1957]

1 — ściąg kablowy (w wąskim wykopie wypełnionym piaskiem), 2 — poduszka piaskowa, 3 otworki dla wody, 4 — ścianka kotwiąca, 5 — naziom istniejący, 6 — naziom projektowany

Do główek kabli, po obu ich końcach, dołącza się (przez lutowanie) końcówki z krótkich gwintowanych prętów stalowych, które łączy się z kleszczami ścianki lub z zakotwieniem, podobnie jak ściągi stalowe. Poprawne rozwiązanie ściągu przedstawia rysunek 5.109.

Aby umożliwić dodatkowe sprężenie kabli po ich wbudowaniu, końcówkę kabla od strony basenu umieszcza się tak, aby wychodziła poza powierzchnię ścianki szczelnej. Na końcówkę tę nakłada się obracalną podkładkę przegubową oraz nakrętkę tak, aby trzpień końcówki wystawał poza nią. Na ten trzpień nakłada się urządzenie do sprężania. Po dodatkowym naciągu wystający trzpień się odcina.

Aby zapewnić ściągowi możliwość dużego obrotu w przegubie, rozstaw wzajemny kleszczy musi być większy niż przy ściągach prętowych. Niekiedy nawet konieczne jest z tego powodu łączenie kabli ze ścianką poniżej kleszczy. Stopka lub grzbiet ścianki muszą być w tym miejscu odpowiednio wzmocnione.

Połączenie kabla z wieńcami żelbetowymi następuje przez rozplecenie końca kabla na kształt szczotki drucianej, którą wpuszcza się w deskowania wieńca i wraz z nim zabetonowuje. Niekiedy jednak i tu stosuje się końcówkę prętową i połączenie przegubowe.

Połączenie kabla ze ścianką kotwiącą jest podobne. Pokazano je przykładowo na rysunku 5.110.

<50.25

4——\

przekrój A-B

Rys. 5.111. Żelbetowe nabrzeże oczepowe ze ściankami żelbetowymi 26 — Budowle morskie t. ii