DSCN1481

Hnppgt doświadczane na skutek bezrobocia są bardzo rozległe, to jednak, ^^^p^piiażają D. Frezer i R. Payne (za: Wosińska 2004, s. 649-650), naj-^^H^fessą konsekwencją są problemy finansowe. Ib one sprawiają, iż bez-Rhotny pozbawiony jest możliwości sprawowania kontroli, ponieważ hq| jpgpdków finansowych znacznie ogranicza możliwość dokonywania wytog* Hh| Przedłużające się problemy finansowe mogą prowadzić do konfliktów a nawet bezdomności. Brak możliwości wyboru, zła sytuag* ekonomiczna, konflikty sprzyjają szybkiemu powstawaniu poczucia porażki. i aepe wności i obniżeniu samooceny pozostającego bez pracy. ;

Zdaniem R. Nawrata (2001) wejście w rolę bezrobotnego stanowi dla | wielu ludzi początek długotrwałej sytuacji doświadczania braku kontroli nad swoim życiem, przez co przyczynia się do powstania poczucia wyuczonej bezradności. Podejmowane próby znalezienia pracy w wielu przypadkach nie przynoszą pożądanych efektów, a bezrobotny doświadcza licznych porażek w uzyskaniu zatrudnienia. To powoduje obniżenie lub też zanik motywacji do podejmowania kolejnych prób zmiany własnej sytuacji, gdyż niezależnie od wkładanego wysiłku w znalezienie pracy efekt w postad płatnego zatrudnienia jest nieosiągalny. Ma to miejsce zwłaszcza w sytuacji bezrobocia masowego. Trudno zdobyć się na wysiłek poszukiwania pracy, gdy brakuje nadziei na jej otrzymanie.

Sytuacja bezrobocia i przedłużającego się czasu pozostawania bez prascy, wbrew własnej woli, jest dla człowieka bardzo trudnym okresem. Rodzi szereg problemów natury ekonomicznej, prawnej, społecznej i psycholo-Rcznej zarówno w skali ogólnospołecznej, jak i indywidualnej. Szczególnie \ dotkliwie bezrobocie odczuwane jest przez osoby długotrwale pozostające bez pracy, nieposiadające prawa do zasiłku, dla których praca jest wysoko | cenionBprartością, a także osoby młode, które u progu kariery zawodowej nie mająbzansy na znalezienie zatrudnienia.

Na poważne konsekwencje długotrwałego bezrobocia zwraca uwagę M. Jahoda (1982), która twierdzi, że wynikają one z długotrwałej depry-■racji różnorodnych potrzeb, jakie można zaspokoić dzięki pracy Mówiąc o Hugotfwałym bezrobociu, przyjmuje się najczęściej, iż jest to okres przekraczający 12 miesięcy pozostawania bez pracy¹, choć A. Kalbarczyk (1999, m iS), powołując się na współczesne badania dotyczące psychologicznych ■sitków ■tozostawania bez pracy, zauważa, że wszelkie negatywne konsekwencje Bezrobocia pojawiają się w przeciągu pierwszych trzech, do sze-miesięcy od jego wystąpienia i stabilizują się po upływie tego czasu.

I* E. Kwiatkowski (1994) wyróżnia bezrobocie krótkookresowe (do 3 miesięcy), klik

I^^Bpresowe (od 4 do 6 miesięcy), długookresowe (od 7 do 12) miesięcy oraz bendHH ^■■ienninowe - chroniczne (powyżej 12 miesięcy).