DSCN1627

152 7. Zasady obliczeń wytrzymałościowych śrub

Obliczając A za pomocą tablic całek eliptycznych z równania (7.70) i podstawiając do równania (7.72) można wyznaczyć (dla różnych

wartości tg a. Dla — = 0-ś-0,8 otrzymamy tga = 0,55-f-0,65, a więc a <

CE

< 45°. W przypadku istnienia otworu (rys. 7.28) wartości kąta pochylenia tworzącej stożka są jeszcze mniejsze i wynoszą tga = 0,4-ł-0,6. W przybliżonych obliczeniach można przyjąć tga = 0,5.

Rys. 7.28. Pół przestrzeń z walcowym wydrążeniem

Naprężenia ściskające w przypadku istnienia otworu o średnicy d₀ są równe

%--_r i _f |

dl]

a podatność

Rys. 7.29. Symetryczne stożki obciążeń

Podstawiając granice całkowania oraz uwzględniając symetryczny stożek obciążenia na przeciwnej powierzchni oporowej (rys. 7.29) otrzymamy

1 2 .	btg« + -^doj	(^b+ł	tgo--jdo
Q Ci nEidotga	btga-ydo)	*	ltgo + -|dc

(7.73)

Przyjmując zgodnie z rysunkiem btga =- a oraz d₀«d (gdzie d jest średnicą śruby) otrzymamy ostatecznie

1    <*,    2*    (a+d) (g+itg«—d)

C, Q jiĄdtga (a-d) (a+l tga+d) '    ¹    '

W przypadku niejednakowych średnic docisku ai i a₂ (rys. 7.30) we o, + a,

wzorze przyjmiemy o =--—.

Dla bardzo grubych złącz (I -*■ oo) powyższy wzór ma postać

Wyrażenie to określa maksymalną możliwą wartość podatności ściskanych elementów; praktycznie stosuje się je przy !> 20d.

W rzeczywistych układach konstrukcyjnych często występuje taki przypadek, że stożek odkształceń wychodzi poza kontury elementów łączonych (rys. 7.31). Wtedy podatność określa się zależnością

1    2 _ln(q+d)(P-d)    h

C_t E&dtga    (o—d)(D+d)    iL(£)3__d!)E    (7.76)

gdzie: