DSCN1799 (6)

lip llni ukfcślnmy jako aUifiimok liczbowy różnicy wys, pki. A i 11 ilp odległości Ali etyli

i • Alt _U|i/ d tg|i

iiu - bvó wyrażony w wielkościachber wymiarowych lub procentach,

®§y»ii.u Unię ic<iuo»ląiM8o spadku musimy podzielić dl odcinka Ali na n równych jKłmtemo rótnicc wysokości miedzy pki. A i li a następnie wyznaczyć na prostej pkl -stadnie. których wys. zrealizują określony spadek:

Pi = WA + AIW n P2 “ w_A+ 2 AlW n

p= w_A+ Ahjb

Łsd.4.

IA,„ = H_k- H_p

gdy : ZA_nt= 0 - ciąg zamknicly SAh, różne od 0 - otwarty

' 2.) Suma praktyczna przewyższen jt ŁA_P* 1 (od I do n) A|

« Czyli sumujemy wszystkie podane różnice wysokości, g 3.) Odchyłka dopuszczalna - max.

3 m * pierwiastek z n ^H|4c/vtu rai łacie "■-/'z* MM«<«vi»ł> nlwelatora

4 j < (uchyłka r/ac/ywist*

$■■) łiptM ni\n /(»■ i./y hli|<l ni* )#•• **