DSCN1961

■*=»>*»

Ryc. 2. Kolczyki Ghwarzenko — 43 (a). Matamia — 178 (b). Zęblewo — 349 (c, f). Rotmanki — 258 (d). Gdynia-Mały Kack — 72 (e). Jabłówko — 107 (g). Obliwice — 204 (h, i)

kowo liczne paciorki szklane występują również nad dolną Brdą, w południowej części Pojezierza Krajeńskiego i na Pojezierzu Gnieźnieńskim (Coi-ta-Broniewska 1979, ryc. 2; uwaga: przedstawiona' tam mapa nie uwzględnia stanowisk z okresu lateńskiego; pełnym kółkiem oznaczone są stanowiska kultury pomorskiej, a nie, jak w podpisie, łużyckiej). Zagęszczenie to prawdopodobnie należy wiązać z koncentracją stanowisk kultury pomorskiej na tym terenie (Krzyżaniak 1971, s. 198— —201; Prahistoria...) t. IV, s. 153). Brak jest niestety zestawień paciorków kultury pomorskiej dla pozostałych obszarów ich występowania.

Zbliżony zasięg stanowisk, przy nieco odmiennym układzie skupień, można zaobserwować rozpatrując rozrzut znalezisk paciorków szklanych będących elementami kolczyków (Mapa 2). Kolczyki z paciorkami szklanymi zanotowałam w sumie na około 200 stanowiskach kultury pomorskiej z całego obszaru jej występowania.

Na obszarze Pomorza Wschodniego, gdzie rejestrujemy około 85% znalezisk kolczyków zdobionych paciorkami, zdecydowanie wyróżnia się skupienie stanowisk nad rzeką Radunią, pomiędzy Kartuzami a Pruszczem Gdańskim, położonych głównie na terenie gminy Kolbudy Gm. Kolejne skupienie, o nieco większym rozrzedzeniu stanowisk, znajduje się na płd. od poprzedniego i obejmuje tereny po obu stronach środkowego biegu Wierzycy (gmina Skarszewy i okolice). Pozostałe punkty nie wykazują tendencji do tworzenia wyraźnych koncentracji i ich układ zbliżony jest do naturalnego układu osadnictwa (Prahistoria..,, 1 IV, s. 253).

Brak rejonów koncentracji stanowisk t kolczykami zdobionymi paciorkami szklanymi widoczny

190