DSCN2375

26

Marek K leteiunpM

informację tę można było wyczytać z oznakowania na naramiennikach. Od tego samego roku również stopnie służbowe szeregowych funkcjonariuszy oznaczone były na naramiennikach i czapce. Funkcjonariusze władający językiem obcego państwa nosili na lewym rękawie kurtki czarną przepaskę z wyhaftowanym na niej czworobokiem, w którym umieszczono barwy tego państwa⁵⁴. Od 15 maja do 30 września policjanci zakładali na czapki białe pokrowce. W warunkach szczególnych wolno było nosić kalosze, filcowe buty, kożuchy i peleryny, Policjanci nieumundurowani posługiwali się metalowymi identyfikatorami z umieszczonymi na nich numerami służbowymi. Osobiste uzbrojenie policjanta miejskiego stanowiły: pistolet i szabla. Policjanci wiejscy nosili karabiny. Kandydaci na szeregowych Policji nie nosili na kołnierzu, ani na rękawie żadnego oznakowania. Na ramionach pokrytych suknem barwy chabrowej umieszczone mieli białe haftowane litery K.G. Od szeregowych Policji odróżniał ich także brak numeru służbowego na otoku czapki.

Zarówno policyjni przełożeni, jak i sami policjanci pilnie dbali o morale. Każdy pamiętał, że: „chodzenie z kimkolwiek w służbie pod rękę, siedzenie lub leżenie na posterunku, prowadzenie za sobą psów bez rozkazu, wszelkie nienaturalne i przesadne zachowanie się, prowadzenie niesłużbowych rozmów z innymi funkcjonariuszami policji lub przechodniami jest policjantowi wzbronione. Musi się on wystrzegać wszystkiego co by go wystawić mogło na złośliwe uwagi, obmowę lub na pośmiewisko publiczności. Szeregowi w czasie pełnienia służby tak miejskiej, jak i wiejskiej winni mieć podpinki u czapek zapięte pod brodą".

Rozporządzenie MSW z dnia 15 czerwca 1936 r., Dz. U. RP Nr 51, poz. 364.