DSCN2452 (2)

Staniilaw Pieprzny

98

o Policji, ustawy o administracji rządowej w województwie i ustawy o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr200,poz. 1688) oraz ustawą z 21 lipca 2006 r o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 158, poz 1122). Ustawa określa strukturę organów Policji, zakres jej zadań i kompetencji, środki działania, a także stosunek służbowy policjanta.

Analiza przepisów ustawy wskazuje, ze zmiany związane z funkcją i ustrojem państwa mają swe odbicie w funkcjonowaniu, zakresie działania i organizacji Policji. To określa też istotę Policji i niezbędność jej funkcjonowania w państwie, a w końcu ukazuje zasadność wyodrębnienia z prawa administracyjnego szeroko rozumianego prawa policyjnego, czyli prawa związanego z zapewnieniem bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa ludzi oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego. Takie prawo wykształciło się już wyraźnie w Niemczech, przy czym prawo policyjne jest tam przedstawiane łącznie z prawem „porządkowym" (Ordnungsrechl) i prawem o bezpieczeństwie (Si-chcrheilsrcchty³. W Polsce prawo policyjne traktowane jest albo w ujęciu szerokim jako prawo o działalności wszystkich policji administracyjnych, albo w znaczeniu węższym jako prawo regulujące działalność Policji będącej podstawową formacją ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Zmiany dokonywane w ustawie o Policji pozwalają na wydzielenie dwóch zasadniczych etapów: lata 1990-1998 i okres od 1 stycznia 1999 r., tj. po wprowadzeniu reformy ustrojowej państwa, przy czym i tutaj wprowadzone zostały zmiany ustawą z 13 listopada 2002 r. i ustawą z 21 lipca 2006 r. Taki podział uzasadniony jest przyjęciem kryterium usytuowania terenowych organów Policji w strukturze organów państwa i zakresu podporządkowania ich organom administracji ogólnej. Zakres zadań i struktura organizacyjna pozwalają zaś na dodatkowy podział pierwszego etapu na lata 1990-199511996-1998.

Artykuł 1 ust. 1 ustawy w pierwotnym brzmieniu stanowił, że „tworzy się Policję, jako umundurowaną i uzbrojoną formację przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa obywateli oraz do utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego". Kolejne zmiany ustawy wprowadziły nowe elementy do tej definicji, ostatecznie stanowiąc, że „tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego" . Nie jest to tylko zmiana redakcyjna, gdyż analiza użytych sformułowań ma istotne znaczenie przy ocenie zakresu zadań Policji. Już samo określenie „służąca społeczeństwu' wskazuje na służebną rolę tej formacji wobec społeczeństwa jako ogółu oraz każdej jednostki. Wymagania społeczeństwa ulegają zmianie, wzrastają, pojawiają się nowe, zmieniać się więc będzie i zakres zadań Policji. Językowa wykładnia tego artykułu wskazuje zatem, że ta służebna rola nie ogranicza się tylko do ochrony bezpieczeństwa ludzi. Zmieniony przepis wyraźnie podkreślił „służąca społeczeństwu i przeznaczona do ochro-

li pof, np. P, L. Kntmaytr, Poliui- und Ofśnunjtrtcht, Mttnchcn 2000; W. R. Schmkr. Po-Hut utul - Ordnuntirecht, wt Heturndtret V(mnnltntiff$reę/ll, pod rod. U. Slelntru, Mn dr Ukt# 1992; V. Gol/,, Allgmeinff Polhrl- oni Onltmngircchl, GMUnąrn I99S