DSCN2536

157

Public relations u> systemie zarządzania Policji

wych, ograniczała się przede wszystkim do ogólnych pytań o zaufanie do Policji, oceny jej pracy i poczucie bezpieczeństwa. Pożytek z tak prowadzonych badań miał charakter orientacyjny, ograniczał się do porównania stanu nastrojów społecznych, bez poznania ich przyczyny. O wyborze takiej formy badań decydowała chęć przeprowadzenia ich w ośrodku niezależnym, a to ze względu na koszty znacznie ograniczało ich zakres.

Ilościowy przełom nastąpił w styczniu 2007roku w trakcie badań wykonanych przez konsorcjum TNS-OBOR CBOS, PBS DGA na zlecenie Policji i Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości. Badania dokonane na 17 tys. próbie, choćby z tego powodu należały do dużo bardziej wiarygodnych. Respondenci wypowiadali się na temat skuteczności Policji, oceniali ich pracę, określali własne poczucie bezpieczeństwa. Badania określały również poziom kryminologicznego zjawiska zwanego ciemną liczbą przestępstw. Niestety również w tym przypadku duża próba, nie przekładała się na jakość analizy podstaw wizerunku Policji. Badania częściowo określały, jaki jest obraz Policji, ale nie dały odpowiedzi, dlaczego jest on właśnie taki, a nie inny. Wyniki badań w pewnym sensie ugruntowują przekonanie, że obraz Policji jest dobry, ale nic starają się jednak zgłębić podstaw tych ocen, co dla strategii public relations byłoby wiedzą najważniejszą²¹. Aby znać podstawy budowania dobrych społecznych relacji Policja w kolejnych badaniach musi odejść od pytań o fakty do znacznie ważniejszych pytań o opinie.

Tworzenie dobrej reputacji instytucji zacząć trzeba od wewnątrz. To relacje pomiędzy pracownikami, zrozumienie jaka jest misja, którą kieruje się organizacja i cele do niej prowadzące dają fundament dobrego wizerunku. Jak trafnie uważa Sam Black, komunikację podobnie jak każdy element strategii funkcjonowania organizacji należy planować i wprowadzać systematycznie²². Uniknie się wtedy sześciu zasadniczych błędów wewnętrznego porozumiewania się, jakie wyszczególnił Daniel Quinn Mills. Po pierwsze, kierownictwo wymaga zbyt wiele i słucha zbyt mało i rzadko. Po drugie, przekazywane informacje są w większości niezrozumiałe. Po trzecie, zawierają zbyt wiele tematów interesujących kierownictwo, a nie pracowników. Po czwarte, komunikaty są przeładowane propagandą. Po piąte, jest zbyt mało otwartości i szczerości. I po szóste, komunikacja ma niewielki związek z możliwością zmian²³.

Policja ma poważne problemy-Z-komunikacją wewnętrzną. Objawiają się one powszechnie opisywanym w literaturze stanem, kiedy pracownicy proszeni o podanie najlepszych źródeł informacji najpierw podają te nieformalne, potem przełożonych, potem dokumenty formalne organizacji, a na końcu spotkania bezpośrednie. Sam Black ocenia taki stan jako alarmujący dla każdej organizacji²⁴. Problemowi komunikacji wewnętrznej, a głównie aspektom prze-

■    Badanie poczucia bezpieczeństwa, oceny procy policji ona ciemnej liczby pneetfpotw 2007-2009. Konsorcjum: TNS-OBOP, CBOS, PBS DGA na zlecenie KGP i Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości, Warszawa, styczeń 2007.

*» S. Black. PubUe relations. Kraków 2001, z. 140.

■    ibidem.

* ibidem.